(Вистинска) Љубов, постои ли?
- Автор на темата Slatki4ka
- Време на започнување
Многу од нас по природа се незаситни, постојано во потрага по возбуда и чувства и ситуации кои би не поттикнале да сјаеме во нашето најдобро светло. Како што е првичната заљубеност, како што е сексот на почеток од врска, долгите разговори, разбирање со поглед, ноќите исполнети со воздишки, стомак распламтен од пеперутки или огнови или...што да е. И лесно е да кажеш - е ова е љубов. Не заебавај, сигурно? Како знаеш кога е толку "тешко" да се примети?
И после кога работите малку ќе спласнат, што е најнормално, ќе се правиме како да тоа не било баш љубов, оти ако било ние уште ќе шетавме со пеперутките во стомак и уште ќе свршувавме само од погледот на нашиот партнер, како што тоа било некогаш. И тука е моментот-не постои љубов, се е навика.
Можеби вистина не било љубов туку само страст и желба да припаѓаш некаде, можеби ти не ја разбираш правилно или не си способен реално да љубиш. Но таа постои и веројатно еден од најсигурните начини да ја препознаеш е кога ќе ја изгубиш. Осмели се и ќе знаеш што е
И после кога работите малку ќе спласнат, што е најнормално, ќе се правиме како да тоа не било баш љубов, оти ако било ние уште ќе шетавме со пеперутките во стомак и уште ќе свршувавме само од погледот на нашиот партнер, како што тоа било некогаш. И тука е моментот-не постои љубов, се е навика.
Можеби вистина не било љубов туку само страст и желба да припаѓаш некаде, можеби ти не ја разбираш правилно или не си способен реално да љубиш. Но таа постои и веројатно еден од најсигурните начини да ја препознаеш е кога ќе ја изгубиш. Осмели се и ќе знаеш што е
не секогаш грешиме....но грешиме сите не викам не
а љубов....е збор...а чувства и емоции се.....она што се нарекува љубов
искрено...го глеам како коментар а не доказ
Види вака, сите живееме во свет на илузија со што и мислиме дека сето она што го поседуваме е совршено. Но совршенството не постои исто како и вистинската љубов. Секогаш се среќаваме во ситуации каде ќе речеме дека некој е оној вистинскиот за нас... но ајде да се сетиме за колку личности пред тоа го имаме речено истото(па макар и да сме помислиле само на тоа) - сигурно не е една личност во прашање.
За вистинска љубов можеме да го сметаме оној што е до нас, пред нас, зад нас, но тоа не мора да значи дека тоа е тој вистинскиот.
Види... јас не верувам во една вистинска љубов.
Постојат многу вистински љубови...
Јас сум бил вљубен безброј пати, и ќе бидам уште толку....
Јас сум сакал жена, девојка, мајка, дете, другар, пријател...познајник....
Ако сум престанал не значи дека не сум го сакал вистински.
љубовта на некој начин и не постои...според мене
тоа се само емоции кои се јавуваат во определено време... повеќе би го нарекла тоа опсесија..
мислиш дека некој го сакаш а потоа се пропаѓа во вода и се губи поради некоја причина.. тоа не е љубов.
Од самата причина што темава е сместена во љубов и секс,мислам дека е доволно јасно за каква љубов овде збориме.
Колку некои животи се празни или полни,никој неможе да знае,понекогаш не сме свесни за нашите а камоли за тугите животи и нивната исполнетост.
Ќе се самоцитирам, зошто јас немам друг начин да ви објаснам зошто ги спомнувам сите видови љубов.Е ме испровоциравте
Додека сте мали, на мајка ви и викате „Мамо, Те сакам“. И ја сакате со сето свое срце и душа. И тука нема место за дискусија, затоа што навистина ја сакате, и најлошите работи на свет да и’ ги кажувате, пак во вас се крие чувство на љубов.
Поминуваат години, таа умира, вие се чуствувате дезориентирано без неа.
Тоа било поради навиката на неа?
НЕ, тоа било поради тоа што ви треба нејзината подршка, нејзината љубов, нејзината прегратка.
- ете еден доказ дека постои вистинската љубов.
Растете со текот на времето запознавате некого, му кажувате дека ви е се’, и буквално така чуствувате. Правите што се што е можно да бидете подолго со него. Ве смее од срце. Ве нервира до степен што ви доаѓа да го убиете. НАВИКНУВАТЕ на неговиот ритам, го терате и тој ДА СЕ НАВИКНЕ на вашиот. Почнувате да живеете заедно, станувате зависни еден од друг. Ако не се видите еднаш дневно скренувате. Како потреба ви е. Ви требаат бакнежи, телесна близина, ви треба се’ со него/неа.
Помислувате на разделбата(смрт) и колениците ви се тресат.
Потоа од таквиот однос се создава нов живот - дете, го гледате и исто колениците ви се тресат, од радост од убаво чуство ОД ВИСТИНСКА ЉУБОВ, од потреба да го заштитите и него и тој што ви го подарил него. Очите ви светат од волја да бидете со нив, да живеете со нив.
Им кажувате дека ги сакате најмногу на светот, дека без нив сте ништо, дека не можете да опстоите без нив(тоа и го мислите)
- и после доаѓате на Форум ве прашуваат дали постои вистинска љубов и вие филозофирате дека не, дека е само навика.
Ахам да... ви поверував
