Alive

[The Tramp]

Темава не знаев како да ја именувам, (ниту пак во кој подфорум да ја ставам) па го ставив името на филмот.

Значи Alive е биографски филм од 1993г. за Уругвајскиот рагби тим, кој доживува авионска несреќа на Андите. Oткако слушаат на радио станицa дека потрагата по нив е откажана, во недостаток од храна, на 3600м. надморска височина, тие започнуваат да ги јадат мртвите патници од авионот.

Филмот е реална приказна за веќе споменатата несреќа од 1972 година на Андите.
Говори за силната човековата волја за живот, на што се` се способни луѓето за да се одржат во живот.

Tемава не ја отворив да го прокоментираме филмот, туку за тоа дали и вие доколку би се нашле во иста ситуација (на 3600 метри над. височина, обиколени со снежни планини, без тревка или било какво растение околу вас, за животно да не зборуваме, никаква храна, ниту вода) би го сториле истото и би конзумирале човечко месо по цена на вашиот живот (би биле канибали, само за да преживеете) или достоинствено би умреле и не би јаделе.

Се надевам дека е јасно прашањето, па бујрум.

 

[Марија]

Ако некој друг е веќе мртов, а јас секако сакам да преживеам, да би јадела.
Големо чудо ако умрам достоинствено не јадејќи луѓе - т.е прашање е колку може да се нарече тоа достоинствено и дали тоа е мера за достоинство.
А луѓето кои сакаат да ме видат жива треба да ги разочарам умрајќи достоинствено?
Целите и соништата да ги заборавам за да умрам достоинствено...?? не не, ќе си јадам луѓе ако е неопходно.

 

[Mystique]

Готован како мене, да го задеси таква несреќа дури при паѓање на авионот од страв би рикнала.

Доколку по некое чудо останам жива во такви услови мислам дека ни самата не можам да кажам на што се би била спремна само да преживеам.
Ние луѓето го заборавивме инстиктот да се преживее кој е двигател на цела наша еволуција од камено доба па се до ден денес.
Не можам да го изустам ниту пак да го напишам, но прилично сум сигурна дека би... (но зборувам за такви услови како што се наведени во темата, не и убивање, тоа не)....

 

[JaMi]

Темава одма ме асоцира и на филмот Лајф оф Пи,кога момчето после несреќата со брод, останува со животни во чамец за спасување, и животните се јадат меѓу себе за да преживеат( а инаку момчето кога раскажува вели има уште една верзија од приказната а тоа е наместо животни на чамецот за спасување имало луѓе,но остава на гледачите да изберат во која приказна да веруваат)

Кој знае тогаш каква е псхихата на поединецот, за да се избори и да преживее би јадел и човечко месо.
Сега во овие услови нормлно сите би рекле дека никогаш не би биле канибали....
но јас верувам дека да би се нашла во таква ситуација трева само би јадела и пре би умрела него да јадам луѓе...самата помисла ми е језива...

Имаше во Северна Кореја случај како таткото си ги убил двете деца да ги јаде додека жена му била да работи и дедо како го откопувал гробот од својот внук да го јаде остатокот од неговото тело...


( а замислете си можеби некогаш и сме пробале месо од човек подметнато и измешано со друго месо ?! )

 

[4FUN]

Го имам гледано документарецот за оваа приказна ( не ми текнува дали на дискавери или нејшнал џиографик), знам дека кога прв пат ја слушнав приказнава, мислев за пореметени луѓе се работи, ама од како го изгледав документарецот (имаше двајца преживеани од тој авион што раскажуваа) сфатив дека треба да се доживее тоа за правилно да се пресуди.

JaMi за лајф оф пи, пореална ми е втората приказна, со луѓето

 

[MoonFairy]

Со оглед на тоа дека не јадам месо, значи во никој случај нема да јадам ни човечко...
Секогаш велам поарно ќе пасам трева отколку да јадам месо...
Значи да се најдам во таква не дај Боже ситуација, мислам ќе си ги скрстам рацете, ќе си се помолам и ќе си умрам....