Одговори на темата

Порака: <blockquote data-quote="Марија" data-source="post: 285755" data-attributes="member: 956">Еден живот е премалку да ти ја подарам душата ...Студена октомвриска вечер. Здолништето до над колена облечено за да се воодушевиш го вее ветерот и го поткрева нагоре. Вилицата ми се тресе од студ, влакненцата по целото тело ми се накострешени и сама себе се прегрнувам во обид да се стоплам. Стоиш пред мене и ниту ја подаваш раката. Можеби се премислуваш да ме нагрнеш со твоето волнено палто кое многупати ме греело, но сепак не правиш ништо. Долго молчиме гледајќи се.  Знам дека знаеш се. Ништо не ми преостана да кажам или направам. Можам само да стојам и да гледам како ми се лизнуваш од раката.Те губам. Или одамна те изгубив или можеби никогаш те немав. Чувствувам како сета крв наеднаш ми се излева во срцето и како тоа забрзано бие во надеж дека некако ќе ги скроти моите чувства. Те љубам тивко и нежно, страсно и огнено. Те љубам на сите начини на кои една жена може да љуби еден маж. Те љубам додека ме прегрнуваш, те љубам додека гледам како спиеш, те љубам кога занесно се насмевнуваш. Немам повеќе време. Ја отворам устата за да доречам нешто што можеби остана неречено, но ти ме запираш. Полека го положуваш својот показалец на моите усни во знак да молчам. Солзи ми навираат во очите. Не велиш збогум. Го премолчуваш најтешкото. Се вртиш и си заминуваш, а јас останувам да те гледам додека солзи ми се тркалаат по образите.Никогаш нема да се вратиш, па овој еден живот е премалку за да ти ја подарам душава. Во овој еден живот нема место за мојата душа во твојот простор за подароци. Можеби во некој нареден или некој претходен ќе ме љубиш како јас...</blockquote>

Верификација: Каква боја е Сонцето?

На врв Bottom

Барај

Барај

Одговори на темата