Перверзна љубовна романса
Оваа зима која личи на рана есен и душава се реши да ме издаде, да се соголи пред сите. Ја превзема власта над разумот. Прстиве ко одвај да чекаа па со трчање и се придружија на новата власт, и покренаа бунт против разумот. Јавно и несовесно пишуваат за најголемите тајни на моето постоење и за мојата перверзна љубов. И не ми преостана ништо, само да се предадам на мигот, да седнам пред екранот на компјутерот и повторно да бидам само сведок на сопствениот живот, на најголемите радости и најболните мигови кои ми се случија. Новиот сојуз дрско и недемократски на разумот му го одзеде и правото на збор, од сега само душава ќе зборува….
Добро вечер драги, како си? Знам дека ова е наша прва средба после онаа послената и можеби се чуствуваш нелагодно, но сепак решив да ти се обраќам на Ти! Прости што ти се обраќам на Ти, но на Ти им се обраќаат родителите на своите деца, на Ти си се обраќаат блиските роднини и пријатели, повеќегодишните другари, комшиите и познаниците, долгогодишните љубовници, брачните другари……на Ти си се обраќаат и душите кои рикаат од болка што еднаш кога самовилите мафтаа со своите стапчиња, магијата танцуваше во нашите животи, а ноќите беа како во бајка, и животот конечно имаше смисла, се сретнаа, но немаа доволно време да се запознаат. Моментот мина, светлата се изгаснаа, публиката нечујно замина, и се стана сурово и реално нереално. Мојава душа и се обраќа на твојата на Ти, затоа што токму таа ноќ на самовили и магии, која се поретко и поретко ни се случува како минуваат годините, Ти ме погледна како бесрамна к***а, со очи на срна која моли за љубов, нежности и страсти. Со поглед ја искина и таа малку облека што ја имав на себе. И уште пред да ја отворам устата да го изговорам своето име јачеше врз мене, лижејќи ме од глава до пети, до најмалото прсте, гризејќи ме и бревтајќи врз моите набабрени гради. Не можев да се воздржам ни момент а да не одговорам на твоите страсти. Мирисот на твојата кожа ме излуди, адреналинот ми скокна во главата до највисокото скалило, врескав од возбуда и сласти гризејќи те по вратот и бакнувајќи те во чело. Вцрвенет во образите од бесрамниот чин што го изведовме, сепнувајќи се од оваа перверзна љубов, го откри своето име-име на Божество. Но заборави да ме прашаш за моето.
Таа вечер Ти досудив казна заснована на лажни сведочења-Не е доволна твојата љубов за мене! Лажев а не можев да видам дека не лажам никого друг освен себе си. При очи не видов дека ти си и рана и лек за оваа перверзна љубов, па ти реков -Оди!
П.С. “Секоја птица, се враќа кон своето јато.”
Твоја Аиден
Оваа зима која личи на рана есен и душава се реши да ме издаде, да се соголи пред сите. Ја превзема власта над разумот. Прстиве ко одвај да чекаа па со трчање и се придружија на новата власт, и покренаа бунт против разумот. Јавно и несовесно пишуваат за најголемите тајни на моето постоење и за мојата перверзна љубов. И не ми преостана ништо, само да се предадам на мигот, да седнам пред екранот на компјутерот и повторно да бидам само сведок на сопствениот живот, на најголемите радости и најболните мигови кои ми се случија. Новиот сојуз дрско и недемократски на разумот му го одзеде и правото на збор, од сега само душава ќе зборува….
Добро вечер драги, како си? Знам дека ова е наша прва средба после онаа послената и можеби се чуствуваш нелагодно, но сепак решив да ти се обраќам на Ти! Прости што ти се обраќам на Ти, но на Ти им се обраќаат родителите на своите деца, на Ти си се обраќаат блиските роднини и пријатели, повеќегодишните другари, комшиите и познаниците, долгогодишните љубовници, брачните другари……на Ти си се обраќаат и душите кои рикаат од болка што еднаш кога самовилите мафтаа со своите стапчиња, магијата танцуваше во нашите животи, а ноќите беа како во бајка, и животот конечно имаше смисла, се сретнаа, но немаа доволно време да се запознаат. Моментот мина, светлата се изгаснаа, публиката нечујно замина, и се стана сурово и реално нереално. Мојава душа и се обраќа на твојата на Ти, затоа што токму таа ноќ на самовили и магии, која се поретко и поретко ни се случува како минуваат годините, Ти ме погледна како бесрамна к***а, со очи на срна која моли за љубов, нежности и страсти. Со поглед ја искина и таа малку облека што ја имав на себе. И уште пред да ја отворам устата да го изговорам своето име јачеше врз мене, лижејќи ме од глава до пети, до најмалото прсте, гризејќи ме и бревтајќи врз моите набабрени гради. Не можев да се воздржам ни момент а да не одговорам на твоите страсти. Мирисот на твојата кожа ме излуди, адреналинот ми скокна во главата до највисокото скалило, врескав од возбуда и сласти гризејќи те по вратот и бакнувајќи те во чело. Вцрвенет во образите од бесрамниот чин што го изведовме, сепнувајќи се од оваа перверзна љубов, го откри своето име-име на Божество. Но заборави да ме прашаш за моето.
Таа вечер Ти досудив казна заснована на лажни сведочења-Не е доволна твојата љубов за мене! Лажев а не можев да видам дека не лажам никого друг освен себе си. При очи не видов дека ти си и рана и лек за оваа перверзна љубов, па ти реков -Оди!
П.С. “Секоја птица, се враќа кон своето јато.”
Твоја Аиден