Движејќи се од А до Б
по незнам кој пат,
си го поставувам истото прашање
во себе?
-Кој пат е правилен?
-Кој правец да го одам сега?
Случајно го подигнувам погледот,
и пред себе гледам бел камион.
На него реклама,
на која пишува:
"Вие ги дефиниравте вашите цели"...
Неверојатно..
Останувам без коментар .
Останувам без коментар затоа што баш вчера,
по мојот внатрешен дијалог или монолог( не сум сигурна што е)
во врска со истите прашања како денес,истите тие животни прашања,
решив своите цели да ги дефинирам и да ги напишам на лист, само за да ги исфрлам од главава,така да можам
да сум сигурна дека тоа е тоа правилното.
Најчесто кога пишувам,
пишувам автоматски без да размислувам и мислам дека раката само ги пренесува желбите на срцето.
Така и вчера, со целите.
Ги напишав и ги оставив да стојат така, без точно да ги разгледам
и обработам.
И денес, на истите прашања
поврзани со тие дефинирани цели,
добивам јасен и логичен одговор
напишан на камион
Мислам звучи смешно.
Но, дали е тоа случајност?
Всушност и не верувам во случајности.
Ништо не е случајно, се си има некоја своја причина
(понекогаш толку нереална и несфатлива за нас)
Се си има некое свое значење,
се е така како треба да биде.
И нашето постоење не е случајно.
Ништо не е случајно,
па ни одговорот на камионот.
Имам некое чувство дека тоа е одговорот кој го очекував од Бог или универзалната енергија.
Ако ги следиме знаците,
кои понекогаш ги имаме пред нас
секој од нас ќе го најде правиот пат,
Универзумот ни го кажува планот
кој го има направено за нас, и нашиот животен пат.
Наше е дали ќе ги следиме знаците и дали ќе го прифатиме
неговиот план ...
Се прашувам, дали е тоа тоа?
Дали е тоа вистинскиот одговор
на моите прашања иако е јасен како ден.
Што ако е само случајност, и се лажам?
Кој е тој што ќе ни го даде вистинскиот
одговор?
И како ќе знаеме дека е вистинскиот одговор?
Прашања милион, а само еден
одговор напишан на бел камион..
по незнам кој пат,
си го поставувам истото прашање
во себе?
-Кој пат е правилен?
-Кој правец да го одам сега?
Случајно го подигнувам погледот,
и пред себе гледам бел камион.
На него реклама,
на која пишува:
"Вие ги дефиниравте вашите цели"...
Неверојатно..
Останувам без коментар .
Останувам без коментар затоа што баш вчера,
по мојот внатрешен дијалог или монолог( не сум сигурна што е)
во врска со истите прашања како денес,истите тие животни прашања,
решив своите цели да ги дефинирам и да ги напишам на лист, само за да ги исфрлам од главава,така да можам
да сум сигурна дека тоа е тоа правилното.
Најчесто кога пишувам,
пишувам автоматски без да размислувам и мислам дека раката само ги пренесува желбите на срцето.
Така и вчера, со целите.
Ги напишав и ги оставив да стојат така, без точно да ги разгледам
и обработам.
И денес, на истите прашања
поврзани со тие дефинирани цели,
добивам јасен и логичен одговор
напишан на камион
Мислам звучи смешно.
Но, дали е тоа случајност?
Всушност и не верувам во случајности.
Ништо не е случајно, се си има некоја своја причина
(понекогаш толку нереална и несфатлива за нас)
Се си има некое свое значење,
се е така како треба да биде.
И нашето постоење не е случајно.
Ништо не е случајно,
па ни одговорот на камионот.
Имам некое чувство дека тоа е одговорот кој го очекував од Бог или универзалната енергија.
Ако ги следиме знаците,
кои понекогаш ги имаме пред нас
секој од нас ќе го најде правиот пат,
Универзумот ни го кажува планот
кој го има направено за нас, и нашиот животен пат.
Наше е дали ќе ги следиме знаците и дали ќе го прифатиме
неговиот план ...
Се прашувам, дали е тоа тоа?
Дали е тоа вистинскиот одговор
на моите прашања иако е јасен како ден.
Што ако е само случајност, и се лажам?
Кој е тој што ќе ни го даде вистинскиот
одговор?
И како ќе знаеме дека е вистинскиот одговор?
Прашања милион, а само еден
одговор напишан на бел камион..