"Fiction reveals truths that reality obscures." Jessamyn West
Замислете една врата. Опишете ја.
Замислете друга, поинаква врата. Опишете ја.
Замислете и трета, уште еднаш поинаква врата. Опишете ја и неа.
Кои се разликите помеѓу првата, втората и третата врата? Напишете ги.
Светот е исполнет со форми, бои, звуци, мириси... Сите тие ни се врежани во размислувањата, видувањата, поимањата, па дури и доживувањата. Свесно или не прифаќаме одредени норми, стандарди и принципи во однос на тоа што е што, што е како и што е какво. И велиме - тоа е реалност.
Наспроти реалноста стои она што го нарекуваме имагинација.
Имагинацијата значи способност да се измислува, да се фантазира; фантазија, мечта, моќ за вообразување нешта што не постојат.
Имагинацијата значи способност на умот да се судри и да дејствува во совладување на некој проблем; способност за креирање нови идеи, за изнаоѓање нови решенија. Творечка способност.
Е сега, имам неколку прашања:
Дали и колку треба, односно дали и колку може човекот да се ослободи од влијанијата на реалноста за да ги достигне границите на имагинацијата? Како се постигнува тоа ослободување од влијанијата на реалноста?
Дали имагинацијата има граници? Ако ги има каде се поставени? Ако ги нема, зошто ги нема и што нивното непостоење всушност значи?
Колку вие можете да се одвоите себе од реалноста и да се предадете на имагинацијата?
Колку ни е имагинацијата потребна? Дали е возможно да се замисли животот без неа? Каков би бил?
И најпосле, дали имагинацијата е поврзана со среќата и со леснотијата на животот?
"Life is never easy for those who dream." Robert James Waller - Зошто?
Замислете една врата. Опишете ја.
Замислете друга, поинаква врата. Опишете ја.
Замислете и трета, уште еднаш поинаква врата. Опишете ја и неа.
Кои се разликите помеѓу првата, втората и третата врата? Напишете ги.
Светот е исполнет со форми, бои, звуци, мириси... Сите тие ни се врежани во размислувањата, видувањата, поимањата, па дури и доживувањата. Свесно или не прифаќаме одредени норми, стандарди и принципи во однос на тоа што е што, што е како и што е какво. И велиме - тоа е реалност.
Наспроти реалноста стои она што го нарекуваме имагинација.
Имагинацијата значи способност да се измислува, да се фантазира; фантазија, мечта, моќ за вообразување нешта што не постојат.
Имагинацијата значи способност на умот да се судри и да дејствува во совладување на некој проблем; способност за креирање нови идеи, за изнаоѓање нови решенија. Творечка способност.
Е сега, имам неколку прашања:
Дали и колку треба, односно дали и колку може човекот да се ослободи од влијанијата на реалноста за да ги достигне границите на имагинацијата? Како се постигнува тоа ослободување од влијанијата на реалноста?
Дали имагинацијата има граници? Ако ги има каде се поставени? Ако ги нема, зошто ги нема и што нивното непостоење всушност значи?
Колку вие можете да се одвоите себе од реалноста и да се предадете на имагинацијата?
Колку ни е имагинацијата потребна? Дали е возможно да се замисли животот без неа? Каков би бил?
И најпосле, дали имагинацијата е поврзана со среќата и со леснотијата на животот?
"Life is never easy for those who dream." Robert James Waller - Зошто?
Имагинација е тоа што ти мислиш дека си ми единствена жена 
А дека има имагинацијата граници, има. Ај ти замисли некоја боја надвор од видливиот спектар.
Вака сеа, тие врачови со помош на тие нивни напитоци, тревки или што ти знам какви трипови, демек ја издигаат свеста на некое нивоу и комуницираат со некои виши суштества, некои привиденија со богови, при нивните ритуали, али не верувам дека и под дејство на халуциногени дроги може да се замисли некоја друга боја.