Напади на паника
- Автор на темата snowbela
- Време на започнување
Се е до дишењето. Прекинуваш со моменталните активности, седнуваш и 2/3 минути практикуваш длабоко дишење.
Да.
Ми се случува обично кога сум излезен - еве да речам во продавница, и кога со касиерката имам очи - во очи контакт.
Т.Е. Ми се случуваше, последниве неколку месеци, после дооолга терапија со психијатар и дооолго време минато во вежби таквите панични напади речиси исчезнаа, а и кога се појавуваат успешно успевам да ги исконтролирам.
Процесот за да ја извежбаш самоконтролата е многу долг и бара многу труд и вистинска желба.
Пример:
Разговараш со некоја личност, од еднаш ти се тресат рацете, пелтечиш, имаш ладна пот - итн итн, да не ти објаснувам чим имаш панични напади знаеш како оди процесот, и тогаш се обидуваш да најдеш бар 1 секунда време да замижиш, се фокусираш врз отчукувањето на срцето - се трудиш да го слушнеш него, и дишеш во ритам, вдишуваш од нос издишуваш од уста - и се така паралелно(ова е процес од некои 20 секунди) потоа фокусот го насочуваш кон соговорникот, продолжуваш со таквото дишење но се фокусираш врз разговорот и се обидуваш сама себе да си кажеш дека се’ е ок, дека ништо нема да ти се случи.
Втор пример:
Имаш важен состанок, и дома те фаќа паничен напад. Застануваш пред огледало, се обидуваш да се гледаш директно во очи, и не го мрдаш фокусот. Зборуваш сама со себе - НА ГЛАС. Звучи налудничаво но помага. Почнуваш да замислуваш реални ситуации, одразот во огледалото е твој соговорник. Зборуваш нешто што би можел да го каже соговорникот и на тоа реплицираш.
се надевам дека помогнав.
Ми се случува обично кога сум излезен - еве да речам во продавница, и кога со касиерката имам очи - во очи контакт.
Т.Е. Ми се случуваше, последниве неколку месеци, после дооолга терапија со психијатар и дооолго време минато во вежби таквите панични напади речиси исчезнаа, а и кога се појавуваат успешно успевам да ги исконтролирам.
Процесот за да ја извежбаш самоконтролата е многу долг и бара многу труд и вистинска желба.
Пример:
Разговараш со некоја личност, од еднаш ти се тресат рацете, пелтечиш, имаш ладна пот - итн итн, да не ти објаснувам чим имаш панични напади знаеш како оди процесот, и тогаш се обидуваш да најдеш бар 1 секунда време да замижиш, се фокусираш врз отчукувањето на срцето - се трудиш да го слушнеш него, и дишеш во ритам, вдишуваш од нос издишуваш од уста - и се така паралелно(ова е процес од некои 20 секунди) потоа фокусот го насочуваш кон соговорникот, продолжуваш со таквото дишење но се фокусираш врз разговорот и се обидуваш сама себе да си кажеш дека се’ е ок, дека ништо нема да ти се случи.
Втор пример:
Имаш важен состанок, и дома те фаќа паничен напад. Застануваш пред огледало, се обидуваш да се гледаш директно во очи, и не го мрдаш фокусот. Зборуваш сама со себе - НА ГЛАС. Звучи налудничаво но помага. Почнуваш да замислуваш реални ситуации, одразот во огледалото е твој соговорник. Зборуваш нешто што би можел да го каже соговорникот и на тоа реплицираш.
се надевам дека помогнав.
Првин треба да се разграничи каква паника.
Ако се работи за социјална фобија т.е. анксиозност, си постојат одредени хм...„третмани“ што може да ја ублажат, а ако се работи за паника од сосема други размери, тогаш можно е да станува збор и за параноја од одредени работи.
Зависи до степенот и поради што поточно ги добиваш тие напади, кој период, времетраење итн.
Малку дообјасни, ако не ти е тешко. Не верувам дека е нешто што не може да се среди.
Ако ти е непријатно тука да пишуваш опширно, слободно пиши ми порака.
Ако се работи за социјална фобија т.е. анксиозност, си постојат одредени хм...„третмани“ што може да ја ублажат, а ако се работи за паника од сосема други размери, тогаш можно е да станува збор и за параноја од одредени работи.
Зависи до степенот и поради што поточно ги добиваш тие напади, кој период, времетраење итн.
Малку дообјасни, ако не ти е тешко. Не верувам дека е нешто што не може да се среди.
Ако ти е непријатно тука да пишуваш опширно, слободно пиши ми порака.
Најбитното е да не го доживуваш фактот дека ако имаш панични напади е крај на светот. Кога ќе ти се случат гледај да не се спротиставуваш. Помисли си добро овој пат можеш но следниот не или иако не веруваш помисли си уф баш ми годи. Со текот на времето ќе се изгуби стравот од нив а со тоа и самите напади. Ти препорачувам физички активности исто.
Најлошото нешто што може да го направи е да не се спротивставува. Јас ја правев таа грешка 5 месеци и од дома не излегував. Мора да му се покаже заби на стравот. Мора да се победи,зошто ако се игнорира,прекинот на симптомите ќе биде само повремен,и потоа ќе се повтори
Често ми се случува и кај мене делува ова : седнувам го опуштам мозокот , замислувам како да сум на некое сосема друго место , се оддалечувам од местото каде што се наоѓам и неколку минути дишам длабоко , го "пуштам умот на пасење " па се чувствувам смирен ... 
Мене ми помогна тоа.Најлошото нешто што може да го направи е да не се спротивставува. Јас ја правев таа грешка 5 месеци и од дома не излегував. Мора да му се покаже заби на стравот. Мора да се победи,зошто ако се игнорира,прекинот на симптомите ќе биде само повремен,и потоа ќе се повтори
Абе, кога ќе добиеш напад на паника, немаш време да ги земеш слушалките и да пуштиш музика, или нешто слично да направиш. Напад на паника не е она едноставно чувство на нервоза или страв (as in страв, си седиш и ти текнува на испитот дента што си го правел и те фаќа паника дека си паднал), туку толку е силна паниката (што моментално не ни сфаќаш дека паничариш) што почнуваш да се гушиш, не можеш да дојдеш до воздух. Така да, треба да си викаш и да се убедуваш (па ако треба и на глас): ништо не ми е, смирено, ќе помине... По можност да седнеш, да не мрдаш, да дишеш пополека и длабоко. И ќе мине.