Полека се наближува сезоната на матури, епа спремете се, се ближат бурни времиња. Потресувања, хаоси, чуда, врагови. Едноставно се мора да е совршено за таа „совршена ноќ“. Колку не е совршена, тоа е чудо некое. Бидете сигурно дека постоеле викенди во вашиот живот кои биле по луди и незаборавни од оваа вечер. Ама ако!
Да започнам со сликањето за табло. Самата помисла дека таблото, на кое ќе се наоѓа вашата слика, ќе биде ставено на некој излог во центарот на градот е сама по себе доволна причина да бидете испопотресени за тоа како ќе испаднете на сликата. Со денови, пред сликањето, неможете мирно да спиете, се превртувате во кревет, ве мачат важни прашања, „што да облечам?“, „каква да ми биде косата?“, „па што ако ми се размачка шминката“, „па да не испаднам многу бледо?“ и слично, дури и кошмари имате, чудо некое. Па затоа, подготовките траат со денови. Паранојата доаѓа до тој степен што купуваат нова гардероба само за сликањето, закажуваат на фризер најкасно еден саат пред сликањето, за да не дојде до растурање на фризурата, купуваат нов сет шминки и нормално истите ги тестираат за да бидат сигурни во резултатот. После целата оваа припрема, доаѓа и денот на сликањето. Цел клас се собира во закажаното време пред фото студиото, сите преубави, среќни и возбудени со огледала, четки и шминки во рацете, за секој случај. Еден по еден, седнуваат пред апаратот со веќе одбрана позадина и почнуваат да позираат. Е тука, на позирањето му нема крај, абе да можат цел ден би седеле да ги „штракаат“, ич мука немаат. И по напорната фотосесија, персоната се упатува кон компјутерот да го види резултатот и останува запрепастена, па ниту една фотографија не е како што треба, УЖАС. Тешко на фотографот, нормално, он е крив, а кој друг, таа има совршена шминка и фризура, не е возможно да е до неа. Фотографот, сирот, измачен, за да избегне уште една напорна фотосесија и да премине на следниот, упорно ја убедува дека сликите се прекрасни и дека незнае дури која е најубава, па мора човекот, што да праи, кога си има работа со неарни луѓе. На крај, персоната избира слика, видно незадоволна, но во ниту еден момент не помислува дека во неа е проблемот. Најинтересното е што 70% од матурантите се незадоволни од своите слики за табло и покрај тоа што сите ги испофалиле колку се убаво испаднати на сликите, а facebook е преполно со такви слики.
Следно на списокот е бранењето на проектната задача на тема која си ја одбрал во Декември, али до последен момент не ти текнало да ја сработиш. И повторно хаос, ги превртуваш сите форуми со надеж дека ќе најдеш нешто готово, вртиш на сите луѓе што ги познаваш, а имаат допирна точка со твојата тема, ангажираш сестри, браќа, роднини и пријатели да ја сработат место тебе, но најчесто си плаќаш луѓе кои со мерак ги чекаат таквите како тебе, неодговорни и немарни, па они ја завршуваат твојата задача и мирна ти глава. Не викам дека јас бев поарен. Проектната е спремна и предадена, тој дел ти е завршен и не се замараш дур не се наближи денот кога треба да ја „одбраниш“ темата за која си пишувал. Повторно си во паника, па ти ја немаш ни прочитано истата. Па како е возможно да научиш на памет 12-13 страни текст, кој веќе би требало да го знаеш горе-доле бидејки темата ја бираш од материјатот на некој предмет што веќе си го изучувал. И се потресуваат како мислиш ќе бранат магистерска теза.
Кога ќе започне тој циклус, бранење на проектните задачи, и кога вашите соученици ќе ве информираат дека и не е така тешко, кај вас се појавува нова причина за паника, дали ќе бидете доволно добри да извадите петка со 12 бода или сепак ќе бидат 11.
Помина и тоа чудо. Е сега се наоѓате на раскрсница, мора да одберете, дали ќе се спремате за матурската прослава или ќе учите за полагањата, бидејки, знаете, нема време за двете. Обично сите се насочуваат на првото, најважно е да изгледате совршено за „лудата“ прослава, а дали ќе положите и ќе се запишете на факултет, мање важно. Еее овој период е незаборавен. Незаборавен за продавниците, за кројачите, за нервите на вашите родители, а највеќе за нивните паричници. Низ градот прекрасна идила, матуранти испопотресени, растрчани на сите страни, родители трчаат по нив, веќе при крај со нервите, а е само почеток на патешествието наречено „припрема за матурска вечер“, убавини, ако веќе си поминал низ ова гледаш и ти е смешно, а ако допрва тоа те чека, гледаш во нив со чудење и страв дека и тебе те чека истото.
Да започнам со сликањето за табло. Самата помисла дека таблото, на кое ќе се наоѓа вашата слика, ќе биде ставено на некој излог во центарот на градот е сама по себе доволна причина да бидете испопотресени за тоа како ќе испаднете на сликата. Со денови, пред сликањето, неможете мирно да спиете, се превртувате во кревет, ве мачат важни прашања, „што да облечам?“, „каква да ми биде косата?“, „па што ако ми се размачка шминката“, „па да не испаднам многу бледо?“ и слично, дури и кошмари имате, чудо некое. Па затоа, подготовките траат со денови. Паранојата доаѓа до тој степен што купуваат нова гардероба само за сликањето, закажуваат на фризер најкасно еден саат пред сликањето, за да не дојде до растурање на фризурата, купуваат нов сет шминки и нормално истите ги тестираат за да бидат сигурни во резултатот. После целата оваа припрема, доаѓа и денот на сликањето. Цел клас се собира во закажаното време пред фото студиото, сите преубави, среќни и возбудени со огледала, четки и шминки во рацете, за секој случај. Еден по еден, седнуваат пред апаратот со веќе одбрана позадина и почнуваат да позираат. Е тука, на позирањето му нема крај, абе да можат цел ден би седеле да ги „штракаат“, ич мука немаат. И по напорната фотосесија, персоната се упатува кон компјутерот да го види резултатот и останува запрепастена, па ниту една фотографија не е како што треба, УЖАС. Тешко на фотографот, нормално, он е крив, а кој друг, таа има совршена шминка и фризура, не е возможно да е до неа. Фотографот, сирот, измачен, за да избегне уште една напорна фотосесија и да премине на следниот, упорно ја убедува дека сликите се прекрасни и дека незнае дури која е најубава, па мора човекот, што да праи, кога си има работа со неарни луѓе. На крај, персоната избира слика, видно незадоволна, но во ниту еден момент не помислува дека во неа е проблемот. Најинтересното е што 70% од матурантите се незадоволни од своите слики за табло и покрај тоа што сите ги испофалиле колку се убаво испаднати на сликите, а facebook е преполно со такви слики.
Следно на списокот е бранењето на проектната задача на тема која си ја одбрал во Декември, али до последен момент не ти текнало да ја сработиш. И повторно хаос, ги превртуваш сите форуми со надеж дека ќе најдеш нешто готово, вртиш на сите луѓе што ги познаваш, а имаат допирна точка со твојата тема, ангажираш сестри, браќа, роднини и пријатели да ја сработат место тебе, но најчесто си плаќаш луѓе кои со мерак ги чекаат таквите како тебе, неодговорни и немарни, па они ја завршуваат твојата задача и мирна ти глава. Не викам дека јас бев поарен. Проектната е спремна и предадена, тој дел ти е завршен и не се замараш дур не се наближи денот кога треба да ја „одбраниш“ темата за која си пишувал. Повторно си во паника, па ти ја немаш ни прочитано истата. Па како е возможно да научиш на памет 12-13 страни текст, кој веќе би требало да го знаеш горе-доле бидејки темата ја бираш од материјатот на некој предмет што веќе си го изучувал. И се потресуваат како мислиш ќе бранат магистерска теза.
Кога ќе започне тој циклус, бранење на проектните задачи, и кога вашите соученици ќе ве информираат дека и не е така тешко, кај вас се појавува нова причина за паника, дали ќе бидете доволно добри да извадите петка со 12 бода или сепак ќе бидат 11.
Помина и тоа чудо. Е сега се наоѓате на раскрсница, мора да одберете, дали ќе се спремате за матурската прослава или ќе учите за полагањата, бидејки, знаете, нема време за двете. Обично сите се насочуваат на првото, најважно е да изгледате совршено за „лудата“ прослава, а дали ќе положите и ќе се запишете на факултет, мање важно. Еее овој период е незаборавен. Незаборавен за продавниците, за кројачите, за нервите на вашите родители, а највеќе за нивните паричници. Низ градот прекрасна идила, матуранти испопотресени, растрчани на сите страни, родители трчаат по нив, веќе при крај со нервите, а е само почеток на патешествието наречено „припрема за матурска вечер“, убавини, ако веќе си поминал низ ова гледаш и ти е смешно, а ако допрва тоа те чека, гледаш во нив со чудење и страв дека и тебе те чека истото.