Епа драги мои бруцоши, би сакал и вас да ви посветам неколку реченици, да ве упатам во новото поглавје од вашиот живот, наречено студирање, односно во студентскиот дел од вашиот живот.
Сигрен сум дека првата мисла што им помина низ глава на повеќето од вас беше „Еее ова се чекаше, студентски живот, бреее кога дојде, како си летна времето“. Е си „летна“ богами, ќе си „летнат“ и овие студентски години, е сега на вас е како ќе ги искористите.
Но сега би се задржал на самиот почеток. Самите уписи на факултетите се сами по себе стресни, особено за оние на кои паметот им дошол малце покасно, па успехот од средно им бил и не така одличен. Еее тие дефинитивно остануваат неколку дена без сон мислејќи дали ќе бидат примени, смислувајки план Б, а има и такви што по предавањето на документите одат дома и почнуваат да си бараат работа. И се така до објавувањето на резултатите. Ее тогаш на поголемиот дел им се запечатува судбината.
Ве примиле, што ве примиле, сега почнува интересното.. Спремете си ги паричниците и трк накај пошта. Кога само ќе видиш на што се треба да си ги дадеш парите, ќе си останеш вџашен. Искрено, мене највеќе ме збуни делот за уплата на 750 денари за ИКСА (информатички, културни и спортски активности). Какви културни, какви спортски активности? Делот за културни сеуште не ми е јасен, но за спортски активности, рака на срце, си ги има, неможам да речам не. Ако и на вас не ви е јасно кои се тие, сега ќе ви објаснам. Н
а почетокот започнуваат со трчање низ факултетот барајќи предавални, подоцна имате постојани трчања по професори, до студентски прашања, до ЕКТС, исто така имате тренирање на нерви и самоконтрола расправајќи се со вработените на студенстки прашања итн.. Си има, си има активности, не се парите залудно фрлени.
По регулирањето на папирологијата, на оние кои студираат во друг град следно на список им е пронаоѓањето на сместување за време на студирањето. Е тука си идат кој во стан, кој во студентски дом, на кој какви му се можностите. На оние во стан им е лесно, сами си ги бираат цимерите, но оние во студентските домови немаат некој избор, каква им била среќата. Студентскиот дом за едни е рај, за други пекол. Нормално, пекол е за оние амбициозните, но за оние помалку амбициозните, студентски дом е нивниот рај на земјата. Журки секој ден, алкохол никогаш не снемува, никогаш не си сам, да најдеш партнер е најмал проблем, како да не им е убаво?
Кога сме кај амбициите, секој бруцош годината ја започнува со големи амбиции. Најпрво станува збор за индекс полн со десетки, со текот на времето амбициите паѓаат на „барем да имам 8 просек, да „лапнам“ некое стипендиче, понатаму се намалуваат на „море барем 6-ки да ги наредам, колку да ги откачам“ и доаѓа до „да си фатам ја услов за годинава, ништо повеќе не барам“. На почетокот сите се „загреани“ за учење. „После секое предавање, одам во читална или дома, седнувам ја читам материјата, после пред испит само уште еднаш ќе повторам“. Нормално, ретко кој навистина го прави ова, па затоа следно е „Ај не секое предавање ама така на една, две недели ќе одам до читална“, но најчесто секогаш се сведува на, што би рекле народски, 5 до 12, односно недела пред испит.
На почетокот речиси секој бруцош оди на факултет со истиот ентузијазам како кога тргнувал прво одделение. Знаеш дека те чека нешто ново, нешто поинакво, нови луѓе, нова средина, се е ново, нормално дека е интересно. Уживаш додека ги слушаш професорите и нивните говори користејќи речник на кои што не сте навикнати. Тука се и оние кои уште од првиот студентски час се вртат околу на околу барајќи го совршеното место за спиење, далеку од очите на професорот.
Најинтересниот дел е запознавањето на КОЛЕГИТЕ. Најдобрата работа кај терминот „колега“ е тоа што на почетокот не мора ни да се трудиш да ги памтиш имињата на другите студенти, слободно можеш да им се обратиш со „колега“. Во спротивно ќе мораш да им се обратиш со „еј“, „дечко/девојко“ или да ги потапшаш по рамо, вака, со воведување на терминот „колега/колешке“ можеш комотно да му се обратиш на секого.
На почетокот сите колеги ти се топ, нормално, не размислуваш за некои длабоки пријателства па затоа ти би да се дружиш со сите, групи се формираат малце подоцна.Твоето студирање на почетокот се сведува на кафиња по локалните кафулиња, со колегите, нормално, оговарајќи ги професорите, на кои нормално не им ги знаеш имињата, па затоа користиш различни прекари, како на пример: келавион, дебелана, брклено, досадната, умрениот и останати епитети.
Кога ќе се уходаш во целиот тој систем почнуваш да размислуваш стратешки. Правиш поделба на колегите. Постојат: колеги за дремење по кафиња, колеги за учење, колеги од кои ќе добиваш готови материјали за учење, колеги за добивање информации и слично. Исто така правиш стратегии за тоа кој предмет како ќе го учиш и дали ќе го учиш, кој предмет во која сесија ќе го „чистиш“ и слично. Нема гаранција дека креираните планови ќе испаднат онака како што ти ги замислуваш, но нема врска, барем сте се потрудиле.
Како за крај би ви напоменал дека нервните сломови на почетокот ќе ви бидат како добро утро, познавајќи го нашиот образовен систем, но верувајте со текот на времето ќе се навикнете да бидете предмет на иживување, снаодливоста ќе ви прејде на повисоко ниво, бидејќи ќе морате сами да наоѓате решенија за вашите проблеми поврзани со студирањето, не се надевајте, никој нема да ви излезе во пресрет, сите важни информации ќе ви бидат објавувани во последен момент, па затоа мора да бидете спремни за сите предизвици во секој момент. Сето ова станува рутина, па затоа не се сомневам дека ќе го преживеете и овој период од вашиот живот.
Извор: http://hajdpark.mk/kolumna-studiranjeto-kakvo-go-poznavam/
Сигрен сум дека првата мисла што им помина низ глава на повеќето од вас беше „Еее ова се чекаше, студентски живот, бреее кога дојде, како си летна времето“. Е си „летна“ богами, ќе си „летнат“ и овие студентски години, е сега на вас е како ќе ги искористите.
Но сега би се задржал на самиот почеток. Самите уписи на факултетите се сами по себе стресни, особено за оние на кои паметот им дошол малце покасно, па успехот од средно им бил и не така одличен. Еее тие дефинитивно остануваат неколку дена без сон мислејќи дали ќе бидат примени, смислувајки план Б, а има и такви што по предавањето на документите одат дома и почнуваат да си бараат работа. И се така до објавувањето на резултатите. Ее тогаш на поголемиот дел им се запечатува судбината.
Ве примиле, што ве примиле, сега почнува интересното.. Спремете си ги паричниците и трк накај пошта. Кога само ќе видиш на што се треба да си ги дадеш парите, ќе си останеш вџашен. Искрено, мене највеќе ме збуни делот за уплата на 750 денари за ИКСА (информатички, културни и спортски активности). Какви културни, какви спортски активности? Делот за културни сеуште не ми е јасен, но за спортски активности, рака на срце, си ги има, неможам да речам не. Ако и на вас не ви е јасно кои се тие, сега ќе ви објаснам. Н
а почетокот започнуваат со трчање низ факултетот барајќи предавални, подоцна имате постојани трчања по професори, до студентски прашања, до ЕКТС, исто така имате тренирање на нерви и самоконтрола расправајќи се со вработените на студенстки прашања итн.. Си има, си има активности, не се парите залудно фрлени.
По регулирањето на папирологијата, на оние кои студираат во друг град следно на список им е пронаоѓањето на сместување за време на студирањето. Е тука си идат кој во стан, кој во студентски дом, на кој какви му се можностите. На оние во стан им е лесно, сами си ги бираат цимерите, но оние во студентските домови немаат некој избор, каква им била среќата. Студентскиот дом за едни е рај, за други пекол. Нормално, пекол е за оние амбициозните, но за оние помалку амбициозните, студентски дом е нивниот рај на земјата. Журки секој ден, алкохол никогаш не снемува, никогаш не си сам, да најдеш партнер е најмал проблем, како да не им е убаво?
Кога сме кај амбициите, секој бруцош годината ја започнува со големи амбиции. Најпрво станува збор за индекс полн со десетки, со текот на времето амбициите паѓаат на „барем да имам 8 просек, да „лапнам“ некое стипендиче, понатаму се намалуваат на „море барем 6-ки да ги наредам, колку да ги откачам“ и доаѓа до „да си фатам ја услов за годинава, ништо повеќе не барам“. На почетокот сите се „загреани“ за учење. „После секое предавање, одам во читална или дома, седнувам ја читам материјата, после пред испит само уште еднаш ќе повторам“. Нормално, ретко кој навистина го прави ова, па затоа следно е „Ај не секое предавање ама така на една, две недели ќе одам до читална“, но најчесто секогаш се сведува на, што би рекле народски, 5 до 12, односно недела пред испит.
На почетокот речиси секој бруцош оди на факултет со истиот ентузијазам како кога тргнувал прво одделение. Знаеш дека те чека нешто ново, нешто поинакво, нови луѓе, нова средина, се е ново, нормално дека е интересно. Уживаш додека ги слушаш професорите и нивните говори користејќи речник на кои што не сте навикнати. Тука се и оние кои уште од првиот студентски час се вртат околу на околу барајќи го совршеното место за спиење, далеку од очите на професорот.
Најинтересниот дел е запознавањето на КОЛЕГИТЕ. Најдобрата работа кај терминот „колега“ е тоа што на почетокот не мора ни да се трудиш да ги памтиш имињата на другите студенти, слободно можеш да им се обратиш со „колега“. Во спротивно ќе мораш да им се обратиш со „еј“, „дечко/девојко“ или да ги потапшаш по рамо, вака, со воведување на терминот „колега/колешке“ можеш комотно да му се обратиш на секого.
На почетокот сите колеги ти се топ, нормално, не размислуваш за некои длабоки пријателства па затоа ти би да се дружиш со сите, групи се формираат малце подоцна.Твоето студирање на почетокот се сведува на кафиња по локалните кафулиња, со колегите, нормално, оговарајќи ги професорите, на кои нормално не им ги знаеш имињата, па затоа користиш различни прекари, како на пример: келавион, дебелана, брклено, досадната, умрениот и останати епитети.
Кога ќе се уходаш во целиот тој систем почнуваш да размислуваш стратешки. Правиш поделба на колегите. Постојат: колеги за дремење по кафиња, колеги за учење, колеги од кои ќе добиваш готови материјали за учење, колеги за добивање информации и слично. Исто така правиш стратегии за тоа кој предмет како ќе го учиш и дали ќе го учиш, кој предмет во која сесија ќе го „чистиш“ и слично. Нема гаранција дека креираните планови ќе испаднат онака како што ти ги замислуваш, но нема врска, барем сте се потрудиле.
Како за крај би ви напоменал дека нервните сломови на почетокот ќе ви бидат како добро утро, познавајќи го нашиот образовен систем, но верувајте со текот на времето ќе се навикнете да бидете предмет на иживување, снаодливоста ќе ви прејде на повисоко ниво, бидејќи ќе морате сами да наоѓате решенија за вашите проблеми поврзани со студирањето, не се надевајте, никој нема да ви излезе во пресрет, сите важни информации ќе ви бидат објавувани во последен момент, па затоа мора да бидете спремни за сите предизвици во секој момент. Сето ова станува рутина, па затоа не се сомневам дека ќе го преживеете и овој период од вашиот живот.
Извор: http://hajdpark.mk/kolumna-studiranjeto-kakvo-go-poznavam/