Ретко кога сум имал потреба да се справувам со разочарување. Така е како што е и толку. Разочарувањата се исход од очекувањата сепак, затоа наместо да очекувам, јас набљудувам(не баш секогаш де, човек сум и јас). Неколку пати сум бил страшно разочаран како тинејџер и ми било тешко, нормално. Сега веќе не придавам значење толку, дека сепак за да те разочара некој,треба да имаш спротивни очекувања за да може да те изненади и извади од патеката шојаимаш зацртано кога мислиш/планираш/зборуваш за одредена персона нели... Сум се помирил декакад тад ќе те сјебе некој и тоа е...