Времето ги лечи своите рани,оставајќи ги засекогаш како малечка трага.Така попусто се надевав дека еден ден ќе се случи тоа што копнеам да се случи,љубовна невина животна вистина .Бев полна со бес,чувство на измама,полна со љубомора,тага и болка,така ги започнав и првите денови од новиот "беден" распуст.Ќе се одмаздев,верувам дека одмаздата ќе болеше повеќе од кога и да било,но тоа ќе беше чиста глума.Јас го сакав,а тој ми велеше дека мојата љубов во споредба со неговата е ништо.Се чувствував исполнета во нашата површна врска,"ако воопшто може да се нарече и врска"земајќи во предвид дека обично беше зафатен со обврски и немаше време за ништо,разговаравме за тоа многу пати,но имаше ли фајде од тоа? Не,секако!Токму напротив,тој знаеше дека јас многу го сакам,дури и знаеше дека ме повредува со неговите постапки не размислуваше како се чувствувам.А што правев јас? Простував! Простував постојано и никогаш не ми беше доста,не разбирав каде грешам,иако сите ми велеа: "Пушти го! Не е тој за тебе! Остави го,не те заслужува,остави..!",но јас..бев толку наивна...мислев дека ме сака,бев глупава.
Бев пресреќна,најмногу поради љубовта која ја чувтствував кон овој,сега веќе можам да го наречам слободно.. никаквец.Беше најпопуларниот фраер во училиштето,девојките трчаа по него,беше горд,навидум независен од никого,висок,со темна коса и сини очи.Во почетокот беше толку волшебно,како во некоја чудесна љубовна приказна,но не за долго..Веќе поминаа 3 недели и 5 дена,кога се почна да се менува.Ми го заборави роденденот,заборави да ми се јавува,го заборави мојот број,заборави да ме сака,а јас заборавив дека постојам и во реалниот живот.Бев толку внесена во лажната љубовна приказна,што понекогаш знаев да се исклучам,да го игнорирам реалниот свет и само да се внесам во прегратките на горчливата идила, маѓепсана од празните зборови и лажните ветувања.Заслепена од неговите мудри чекори и трикови,поминав низ еден ужасен,за мене долготраен,измамнички период,од кој извлеков една многу важна порака за животот.Притисокот да се спасам од него,беше се поголем и поголем,од домашните,пријателите,блиските и ближните.Но,јас толку тврдоглава и себична во погледот да не ги прифатам мислењата и тврдењата на другите,понижувачки загубив.Длабоко во себе,знаев дека многу работи се изменети од првиот ден,од вториот ден,од првата недела,но имав надеж дека се ќе се поправи и ќе биде токму како порано.Вечерта изглегов во градскиот парк,размислувајќи што е следно,што да направам,мислејќи дека некаде грешам.Муабетите на луѓето ми одзвонуваа во ушите:"Нели гледаш дека не е ништо како порано? Нели гледаш дека не те сака,си поигрува со тебе! Можеш ли да застанеш малце на земја и убаво да размислиш за се? Почекај,не брзај ! Погледни ги работите и од оваа перспектива! " Но,тој ми влеваше надеж,правеше уште толку да го засакам,правеше за момент да се почуствувам како се да е во ред и без никакви промени.Кога некој застана до мене и ме прекина во размислувањето.Па,тоа беше мојата најдобра другарка,а воедно и негова,која предмалку не сакав да ја вознемирувам со моите обични и комплицирани без суштински приказни и покрај тоа што секогаш успеваше да го најде најдоброто решение во секој поглед.Немав избор,па разговаравме,инсистирајќи таа и за мојата ситуација,за него.Кога по долгиот разговор,ми рече "ПРЕСТАНИ ДА ГО САКАШ,ТЕ ИЗНЕВЕРУВА"!Се шокирав,таа ме лажеше,колку ли беше љубоморна?!Толку ја мразев,од секогаш сакаше да биде најдобра,да биде таа која што никој не можеше да биде,не сакав повеќе никогаш да ја видам! Со насолзени очи заминав од градскиот парк! Не знаев,како да се смирам,отидов до блиската трафика каде обично има малку народ.Земав вода,па седнав на клупите каде што првиот пат се запознав со "гордиот фраер".Наспроти мене,бев забележала еден прекрасен вљубен пар,како да бев во некоја театарска претстава,се гушкаа,шепотеа,се бакнуваа,изгледаа толку среќни заедно,ах...колку им завидував на нивната љубов,небаре одблизу времето ме враќаше кон старите спомени,кои нималку не потсетуваа на среќа.Времето брзо беше изминало,веќе беше 1 часот,кога младиот пар,пред мене исчекори на прагот кон излезот помеѓу клупите.Воздивнав и реков,"kолку ли е среќна оваа девојка"!..Наеднаш почуствував како ме погледна момчето,остана вчудоневидено,ме поледна како долго време да се познававме,како некогаш да сме биле толку многу блиски,како да се знаевме од многу одамна,како..тие очи ми беа познати,тие убави светло сини очи,таа убава црна и густа коса,тоа беше ТОЈ ! ДА,ТОА БЕШЕ ТОЈ ! За миг чинам,престанав да дишам,не знаев што се случува,што требаше да значи ова?"Впрочем,тој беше толку близок со оваа девојка! Зарем е можно?" Почна да се приближува кон мене,чекореше со мали несигурни чекори,а јас немав ни малку храброст,да се станам и да се исправам пред него!"Тој ме изневери! Сите "муабети" биле вистинити! Се беше вистина! Ме наседна,ме излажа,ме разочара!"Бев многу гневна,а тој застана пред мене,за прв пат во животот со поглед како нешто да му значи ми се приближи толку блиску.Немав контрола,му удрив силна шлаканица!Беше ja заслужил,почнав силно да го мавам со рацете по мускулестото тело,го туркав колку што можев посилно,но тој не се одбрани,како да си признаваше дека погрешил,дека е виновен,дека... Кога за момент,се освестив! "ШТО Е ОВА? ШТО МИ СЕ СЛУЧУВА? ВИСТИНА ЛИ Е? ШТО ПО ЃАВОЛИТЕ? ШТО Е ОВА? НЕКОЈ НЕ МИ КАЖЕ? КАЖЕТЕ МИ !" Но,тишина...никој не прозбори..всушност,беше некако скиснат,но и како да го очекувал тоа да се случи,но не беше горд на своите постапки,беше мошне вознемирен од целата ситуација.Кога заѕвоне телефонот на неговата..неговата вистинска девојка! За миг,погледнав во нејзиниот лик,збунето..Се чувстував поразено,измамено,тоа..тоа чувство на изневерство!Како на филм.. мојот замислен дечко со најдобрата другарка,која пред толкму не цели 2 часа,ми велеше да го оставам,дека не ме сака вистински!!! Тие биле заедно долго време.. А,јас бев ГЛУПАВА,затоа бев заслепена од се што ми се случуваше,ми изгледаше се толку лесно,возбудливо,а всушност било се комплицирано и евтино.Евтино,помалку од евтино! Евтини луѓе,евтини приказни,евтини вистини.
Затоа,отворете ги широко очите! Размислувајте,внимавајте! Убаво размислете за постапките,не дозволувајте некој воопшто не важен да ве заслепи,а подоцна да страдате...
Бев пресреќна,најмногу поради љубовта која ја чувтствував кон овој,сега веќе можам да го наречам слободно.. никаквец.Беше најпопуларниот фраер во училиштето,девојките трчаа по него,беше горд,навидум независен од никого,висок,со темна коса и сини очи.Во почетокот беше толку волшебно,како во некоја чудесна љубовна приказна,но не за долго..Веќе поминаа 3 недели и 5 дена,кога се почна да се менува.Ми го заборави роденденот,заборави да ми се јавува,го заборави мојот број,заборави да ме сака,а јас заборавив дека постојам и во реалниот живот.Бев толку внесена во лажната љубовна приказна,што понекогаш знаев да се исклучам,да го игнорирам реалниот свет и само да се внесам во прегратките на горчливата идила, маѓепсана од празните зборови и лажните ветувања.Заслепена од неговите мудри чекори и трикови,поминав низ еден ужасен,за мене долготраен,измамнички период,од кој извлеков една многу важна порака за животот.Притисокот да се спасам од него,беше се поголем и поголем,од домашните,пријателите,блиските и ближните.Но,јас толку тврдоглава и себична во погледот да не ги прифатам мислењата и тврдењата на другите,понижувачки загубив.Длабоко во себе,знаев дека многу работи се изменети од првиот ден,од вториот ден,од првата недела,но имав надеж дека се ќе се поправи и ќе биде токму како порано.Вечерта изглегов во градскиот парк,размислувајќи што е следно,што да направам,мислејќи дека некаде грешам.Муабетите на луѓето ми одзвонуваа во ушите:"Нели гледаш дека не е ништо како порано? Нели гледаш дека не те сака,си поигрува со тебе! Можеш ли да застанеш малце на земја и убаво да размислиш за се? Почекај,не брзај ! Погледни ги работите и од оваа перспектива! " Но,тој ми влеваше надеж,правеше уште толку да го засакам,правеше за момент да се почуствувам како се да е во ред и без никакви промени.Кога некој застана до мене и ме прекина во размислувањето.Па,тоа беше мојата најдобра другарка,а воедно и негова,која предмалку не сакав да ја вознемирувам со моите обични и комплицирани без суштински приказни и покрај тоа што секогаш успеваше да го најде најдоброто решение во секој поглед.Немав избор,па разговаравме,инсистирајќи таа и за мојата ситуација,за него.Кога по долгиот разговор,ми рече "ПРЕСТАНИ ДА ГО САКАШ,ТЕ ИЗНЕВЕРУВА"!Се шокирав,таа ме лажеше,колку ли беше љубоморна?!Толку ја мразев,од секогаш сакаше да биде најдобра,да биде таа која што никој не можеше да биде,не сакав повеќе никогаш да ја видам! Со насолзени очи заминав од градскиот парк! Не знаев,како да се смирам,отидов до блиската трафика каде обично има малку народ.Земав вода,па седнав на клупите каде што првиот пат се запознав со "гордиот фраер".Наспроти мене,бев забележала еден прекрасен вљубен пар,како да бев во некоја театарска претстава,се гушкаа,шепотеа,се бакнуваа,изгледаа толку среќни заедно,ах...колку им завидував на нивната љубов,небаре одблизу времето ме враќаше кон старите спомени,кои нималку не потсетуваа на среќа.Времето брзо беше изминало,веќе беше 1 часот,кога младиот пар,пред мене исчекори на прагот кон излезот помеѓу клупите.Воздивнав и реков,"kолку ли е среќна оваа девојка"!..Наеднаш почуствував како ме погледна момчето,остана вчудоневидено,ме поледна како долго време да се познававме,како некогаш да сме биле толку многу блиски,како да се знаевме од многу одамна,како..тие очи ми беа познати,тие убави светло сини очи,таа убава црна и густа коса,тоа беше ТОЈ ! ДА,ТОА БЕШЕ ТОЈ ! За миг чинам,престанав да дишам,не знаев што се случува,што требаше да значи ова?"Впрочем,тој беше толку близок со оваа девојка! Зарем е можно?" Почна да се приближува кон мене,чекореше со мали несигурни чекори,а јас немав ни малку храброст,да се станам и да се исправам пред него!"Тој ме изневери! Сите "муабети" биле вистинити! Се беше вистина! Ме наседна,ме излажа,ме разочара!"Бев многу гневна,а тој застана пред мене,за прв пат во животот со поглед како нешто да му значи ми се приближи толку блиску.Немав контрола,му удрив силна шлаканица!Беше ja заслужил,почнав силно да го мавам со рацете по мускулестото тело,го туркав колку што можев посилно,но тој не се одбрани,како да си признаваше дека погрешил,дека е виновен,дека... Кога за момент,се освестив! "ШТО Е ОВА? ШТО МИ СЕ СЛУЧУВА? ВИСТИНА ЛИ Е? ШТО ПО ЃАВОЛИТЕ? ШТО Е ОВА? НЕКОЈ НЕ МИ КАЖЕ? КАЖЕТЕ МИ !" Но,тишина...никој не прозбори..всушност,беше некако скиснат,но и како да го очекувал тоа да се случи,но не беше горд на своите постапки,беше мошне вознемирен од целата ситуација.Кога заѕвоне телефонот на неговата..неговата вистинска девојка! За миг,погледнав во нејзиниот лик,збунето..Се чувстував поразено,измамено,тоа..тоа чувство на изневерство!Како на филм.. мојот замислен дечко со најдобрата другарка,која пред толкму не цели 2 часа,ми велеше да го оставам,дека не ме сака вистински!!! Тие биле заедно долго време.. А,јас бев ГЛУПАВА,затоа бев заслепена од се што ми се случуваше,ми изгледаше се толку лесно,возбудливо,а всушност било се комплицирано и евтино.Евтино,помалку од евтино! Евтини луѓе,евтини приказни,евтини вистини.
Затоа,отворете ги широко очите! Размислувајте,внимавајте! Убаво размислете за постапките,не дозволувајте некој воопшто не важен да ве заслепи,а подоцна да страдате...
