Нема да чекам ни една недела да умрам. Ќе се отрујам зашто цела година чекав распуст. За што? Да умрам 3 дена од кога ќе почне?
Нема смисла да пишувам некои работи од типот "би отишол во Америка, Австралија, Зимбабве, Азија, Ирска и Русија" кога цела недела ќе ја поминам во авион. Или ако патувам со автобус на сред пат ќе умрам.
Напишав десет работи, но ги избришав бидејќи беа работи што веќе ги правам како гледање добри филмови, читање книги, пишување.
Имаше и некои други работи што би можел и сега да ги направам - но немам желба, време или не сум толку поттикнат да ги направам како што би бил (да речеме) доколку би имал една недела живот.
Иако и тогаш се сомневам дека премногу би се потрудил да ги направам бидејќи реално гледано, мислам дека за тие седум дена веројатно ќе шетам по лекари, ќе се истурам од плачење, ќе се утепам од јадење брза храна и би локал сок од пороткал.
Единствено од набројаните издвоив две точки - иако се сепак работи кои што можам да ги правам сега, но сум премногу голема кукавица да ги направам (точка 8) или не сум свесен што имам и не го ценам доволно (точка 9).
8. Би им кажал на сите што ќе стигнам искрено што мислам за нив. Но, да се разбереме, не дека сега ги лажам и се однесувам дволично - и не мислам конкретно само на лоши работи.
Може се работи кои веќе некој ги знае, може се работи за љубов или нешто што не сум им го кажал и сум го криел. Со ова ги центрирав главно љубовните интереси т.е луѓето кои ми се допаѓаат или ми се допаѓале и тие кои ми се блиски - затоа што морам да се осигурам дека знаат дека ги сакам.
9. Би поминал многу време со родителите.
Точка 8 е комплицирана, особено делот за љубовните интереси.