Сторија без наслов која ми стои во компјутерот, незнам како да ја напишам. Страници изпишани.
ден. Вторник ( 20.06.2012)
Веќе е 12часот,се будам мислејќи дека е 7часот. Боже, пола ден го имам поминато во спиење. Што ќе правам јас вака? Просто обичен ден,топло и топло. Да сум некаде на море би станала во 8часот, си мислам дури што правам јас,какво е ова темпо, како ли вака во иднина ќе се справам со многу спиење. Тогаш барем ќе идам на работа, ќе чувам дете, ќе перам, пеглам,ќе бришам туѓи г**на со еден збор - домаќинка. Уф, пак истото темпо пак истите прашања, ме мрзи дури и да си ги измијам забите и да се спастрам како девојка. Ме мрзи дома да заличам на човек, седам во пижами и веќе не сум таа што бев. Знаев да се дотерам кога некој ќе ни дојдеше на гости, знаев да сварам кафе на баба ми, веќе и тоа ме мрзи да го правам. Како станав ваква, неподнослива? Велат период е ќе помине... само дали времето ќе помине, сеќавањата ќе останат.
И велам на мајками досадно ми е, таа само прави фаца. Како да се навикнам на овденешниот живот, село, кокошки,крави, телиња. Нема жив човек да пројде. Лето е бре, кој не дочекал, уште колку ќе чекам јас да си поминам на раат како што треба? Сите пијат, лудуваат, се забавуваат, се муваат, јас дома. Денеска си мислам ајде ќе биде нов ден, но не е. Никој не те разбира. Прв пат во животов мој останав сама. Да САМА факт. Сфатив што значи осаменост, сигурно сум луда кога сум мислела дека е многу убаво да си сам. Секој ти вели ела со нас, но секој ти мисли лошо. Ништо не е бесплатно.Сфатив животот е к***а.Тешко е? Тешко е брате, да си сам, да идеш секој ден со исто темпо,да немаш на кого да се исплачеш,да не смееш дома да писнеш. Колку е само сурово, во еден момент мислиш така во другиот си среќен. Убава среќа ме пратеше едно време, сега и тоа е уништено. Можеби човек ќе рече депресивна си? Не сум, само тоа е моето сфаќање за овој живот.Паклено добар живот. Што по ѓаволите се случува? Уште колку ќе ги учиме добрите и лошите страни на животот, уште колку тестирања треба да поминеме, за да имаме среќен живот? Уште колку,ах ќе полудам. Не можам веќе вака, морам да се сменам. Гледам на тајмлине каква сум била пред 3 години и каква сум сега, Боже лоша сум знам. Неможам да се променам преку ноќ, помогни ми да ги надминам сите очекувања, помогними да го играм патот на судбината, да бидам таа што бев - подобрата јас која им помагаше на сите, а сепак ја исмеваа. Добро ми беше,признавам тогаш барем имав 1 другарка.
И така, секој ден поминат на компјутер, додека не те заболат очи, бујам како будала чекајќи некој да ми коментира, лајкне или пише на чат. Пијам вода немам паре за сок, а сепак водам живот пред компјутер. Кога подобро ќе размислам поубав ми беше животот кога бев мала. Незнаев за љубов, немав дечко, немав нервози, едноставно бев мирна во себе.
ден. Вторник ( 20.06.2012)
Веќе е 12часот,се будам мислејќи дека е 7часот. Боже, пола ден го имам поминато во спиење. Што ќе правам јас вака? Просто обичен ден,топло и топло. Да сум некаде на море би станала во 8часот, си мислам дури што правам јас,какво е ова темпо, како ли вака во иднина ќе се справам со многу спиење. Тогаш барем ќе идам на работа, ќе чувам дете, ќе перам, пеглам,ќе бришам туѓи г**на со еден збор - домаќинка. Уф, пак истото темпо пак истите прашања, ме мрзи дури и да си ги измијам забите и да се спастрам како девојка. Ме мрзи дома да заличам на човек, седам во пижами и веќе не сум таа што бев. Знаев да се дотерам кога некој ќе ни дојдеше на гости, знаев да сварам кафе на баба ми, веќе и тоа ме мрзи да го правам. Како станав ваква, неподнослива? Велат период е ќе помине... само дали времето ќе помине, сеќавањата ќе останат.
И велам на мајками досадно ми е, таа само прави фаца. Како да се навикнам на овденешниот живот, село, кокошки,крави, телиња. Нема жив човек да пројде. Лето е бре, кој не дочекал, уште колку ќе чекам јас да си поминам на раат како што треба? Сите пијат, лудуваат, се забавуваат, се муваат, јас дома. Денеска си мислам ајде ќе биде нов ден, но не е. Никој не те разбира. Прв пат во животов мој останав сама. Да САМА факт. Сфатив што значи осаменост, сигурно сум луда кога сум мислела дека е многу убаво да си сам. Секој ти вели ела со нас, но секој ти мисли лошо. Ништо не е бесплатно.Сфатив животот е к***а.Тешко е? Тешко е брате, да си сам, да идеш секој ден со исто темпо,да немаш на кого да се исплачеш,да не смееш дома да писнеш. Колку е само сурово, во еден момент мислиш така во другиот си среќен. Убава среќа ме пратеше едно време, сега и тоа е уништено. Можеби човек ќе рече депресивна си? Не сум, само тоа е моето сфаќање за овој живот.Паклено добар живот. Што по ѓаволите се случува? Уште колку ќе ги учиме добрите и лошите страни на животот, уште колку тестирања треба да поминеме, за да имаме среќен живот? Уште колку,ах ќе полудам. Не можам веќе вака, морам да се сменам. Гледам на тајмлине каква сум била пред 3 години и каква сум сега, Боже лоша сум знам. Неможам да се променам преку ноќ, помогни ми да ги надминам сите очекувања, помогними да го играм патот на судбината, да бидам таа што бев - подобрата јас која им помагаше на сите, а сепак ја исмеваа. Добро ми беше,признавам тогаш барем имав 1 другарка.
И така, секој ден поминат на компјутер, додека не те заболат очи, бујам како будала чекајќи некој да ми коментира, лајкне или пише на чат. Пијам вода немам паре за сок, а сепак водам живот пред компјутер. Кога подобро ќе размислам поубав ми беше животот кога бев мала. Незнаев за љубов, немав дечко, немав нервози, едноставно бев мирна во себе.
) човече од некој си познат поет писател. Кои дела ги имаш па да даваш критики !!!
