Го сакам. И кога најмалку ме заслужува,е баш тогаш најмногу. Чудно е? Не е, јас сум жена, така функционирам-чудно. Онаа грутка што ме гуши,што ме стега во градите, дури е убава на некој начин. Како? Ми покажува дека сум жива,мрдам,копнеам,чувствувам. Ете тоа одамна го немам почувствувано,па...