Искрено, прво планирав да ги прочитам сите мислења па да оформам некое мое, за да не се повторувам со некои други членови(а ако во случај се повторам, да си наведам со кого имам слично мислење). ¡ НО ! Гледам дека повеќето од коментарите се насочени кон големината на половиот орган на дечкото што си позирал... реков да се насочам јас кон оформување на моето мислење, затоа што насловот на темата гласи „Хуманитарност или лична реклама“ а не полов орган и висење на таквиот полов орган на ѕидот од дневната соба.
- во други услови и на друго место, каде што постои тема без тема, повеќето од овие мислења ќе беа означени за оф-топик, но ете тука не важи тоа правило.
Ајде сега да се навратам на насловот и главната тема.
Точно е дека дечките што го направиле овој календар имале многу убава идеа, да помогнат некому. Но, не е редок случајот реализацијата да биде многу лоша, наспроти замислата - која несомнено била прекрасна.
Календарот е таков каков што е. Бидејќи девојките не сакаат разголеност(толку вулгарна) нормално дека кај 90 проценти од нив ќе има одбивност, а останатите 10 ќе се осудат да си го купат. Да беше календарот со голи жени, да им се гледаше половиот орган, да беа во 1000 пати повулгарни изданија, дури да беа фотографиите од самозадоволување на девојки, календарот ќе беше купуван и поставуван на видни места - затоа што мажите го сакаат тоа.
Но, тоа е сосем различна тема(и јас заминав оф топик)
Ако зборуваме за хуманитарноста... оној што навистина е хуманитарен нема да се слика со секое дете на кое ќе му купи облека, оној што навистина сака да помага нема да оди од медиум во медиум и да зборува за тоа, туку само едноставно ќе помага.
Сепак, многу се ретки таквите. Преретки. Затоа мене не ме „чепнуваат“ во срце луѓето од типот на Есма, Анџелина Џоли, Тоше Проески и слично. Луѓето направиле многу за други персони. Спасиле животи, а одредени ги направиле подобри, но... дали единственото нешто што го добиле било исполнетото срце поради помошта што ја направиле или на сметка на таквото помагање нивната слава станала тродупла и нивниот паричник станал малку подебел?(или можеби многу подебел)
Не се вика тоа (Што би рекол Џамбазов) драги мои* Хуманитарност, туку се вика бизнис - и тоа од оние најпрофитабилните.
„Све за љубав“ - колку се тие дечки хуманитарни... помагаат спојуваат семејства... даваат награди, подаруваат патувања и преку ноќ стануваат познати, богати и слично.
Секако, јасно е дека за да хуманитарноста се рашири мора да има некоја организација, некој план...но тој не мора да биде истакнат на 20 плакати, не мора да се има 30 реклами по телевизиите и уште толку „вработени“ што земаат плата поради своите хуманитарни акции.
Знаете ли што е хуманитарно?
Дечињата од училиштето Кузман Јосифоски - Питу пред неколку години, за нова година, се собрале да направат честитки за сите дечиња што живеат на дното од нашето општество, нивните мајки се договориле да направат јадења, купиле некои подароци па ги повикале во холот од училиштето да им посакаат Среќна Нова Година.
Потоа, дечињата не викнаа претставници од 20 медиуми за да ги има на сите можни ТВ канали, ниту пак застанаа да се сликаат за насловната страна од „Вест“ - како што тоа го прават нашите„хуманитарци“ кога ќе подарат мастики на бездомници.
Ете тоа е хуманитарност, помагање без земање.
Ретко кој од нас е толку добродушен без желба да се пофали истакне и да се себепрогласи како најголемиот хуманитарец на сиот свет.
Значи... заклучок: Вистинската желба за помагање на оние кои навистина имаат потреба од помош е многу ретка појава. Скоро секогаш постои скриена желба зад тоа помагање.