Никогаш не ме контролирале или пак ми наметнувале став во врска со образование... Сега кога ќе размислам не знам колку е таа слобода добра или лоша. Изгледа би требало да има некој баланс. Средно се запишав туризам од свои лични причини, се плашев од (математики и физики), башка во тоа време се отворија повеќе хотели па си направив филм дека демек може полесно да се вработам како менаџер или слично (па да напредувам), синки така оди тоа ќе одиш и право на фотеља ќе те стават. Убаво ми беше првите три години се додека да ми скурчи. Едноставно се заситив од материјалот и сфатив дека ми треба нешто ново. Со тек на време почнуваш да отркиваш шо уствари те влече, те интересира, нешто што со ќејф планираш да го работиш нели. Мене изгледа касно ми дојде тој флеш-лајт ама шо е тоа е. Ете ме сега прва година на финки, маки мачам со математики и физики (предмети со кои последен пат се сретнав во 8мо и мислев дека никогаш во живот веќе нема да ги учам). Помизерно и подепресивно се немам чувствувано никогаш во животот како во првите 2-3 месеци се додека конечно не поминав 2-3 предмети. Од дома ниту ме притискаа ни ништо, изборот беше лично мој и ако се заебам барем самиот ќе се заебам. Одев на картата дека ако не пробаш нема никогаш да дознаеш ќе видиме до кај ке тера работава.
Има еден цитат кој го прочитав од некој рандом човек по интернетов во врска со ова кој вика: Не бирај ја секогаш работата во која си најдобар, избери ја онаа работа која вистински сакаш да ја работиш без да ги гледаш препреките пред неа. Клише е мислава ама сепак доста проста и јасна.
Има еден цитат кој го прочитав од некој рандом човек по интернетов во врска со ова кој вика: Не бирај ја секогаш работата во која си најдобар, избери ја онаа работа која вистински сакаш да ја работиш без да ги гледаш препреките пред неа. Клише е мислава ама сепак доста проста и јасна.