Многу луѓе се "социјални". Да ги прашаш кога последен пат се виделе со своја другарка, ќе ти речат "Сега пиевме кафе, се стави на фб/скајп".
Порано остварувавме повеќе контакти со пријатели, не само како деца, туку и времето дома со Тв и 10 канали беше досадно во споредба со шетање по комшии. Така многу работи се случуваа непланирано и се ширеа познанства.
Денес како приоритет е виртуелноста. Денес се поинтересни луѓе што пишуваат на форум, што јаделе/пиеле отколку седење на кафе со најдобра пријателка, чие другарство почнало од детство и завршило со зачленување на рандом форум.
Ваква група на луѓе се штанца се повеќе. Тие се социјални, тие знаат што се случува во градот, но немаат мрднато низ истиот година, две, заборавиле што е тоа дискотека, кафана или ресторан.
Заборавиле дека живот без пц е возможно да постои, дека дремење по форуми за склучување на пријателства и стотина лајкови се менува за три саати излегување и имање волја за запознавање на нова личност.
Со користење на горенаведените работи, односно со доволно конзумирање формираат социјална личност каква што сум јас.
Пријатели ми претставуваат приоритет кога имам потреба за таков муабет, каков што не се прави со дечко или родител. Кога имам потреба од убаво помината вечер во Скопје, која се случува најмалку еднаш неделно.
Или пак удобно седење во кревет со пижами, правејќи муабет со вино или кафе до утрински часови. Да споделат со мене женски совет или да помогнам онаму каде што можам.
Затоа што во нормален социјален живот се потребни реални пријатели. Пријатели на кои случајно ќе налеташ во локал и ќе се израдуваш, бидејќи претходно не си договорен, или по долго негледање од причина студирање во странство/учење за испит.
Спомени не се градат на тастатура, пријатели уште помалку.