Рефлексивна (мисловна) поезија
- Автор на темата Baronessa
- Време на започнување
ненаспани прашања
Колку песни
можеш да напишеш за еден миг?
Колку мигови
можеш да сокриеш во една песна?
Колку соништа
можеш да отсонуваш
за да го собереш Небото во очите?
Колку блиску до Небото
можеш да се доближиш
само со еден сон?
Колку сеќавања
се доволни за да се исполни празнината
помеѓу мене и мене?
Колку песни
можеш да напишеш за еден миг?
Колку мигови
можеш да сокриеш во една песна?
Колку соништа
можеш да отсонуваш
за да го собереш Небото во очите?
Колку блиску до Небото
можеш да се доближиш
само со еден сон?
Колку сеќавања
се доволни за да се исполни празнината
помеѓу мене и мене?
невидливо видлива
зашто тоа е најлесната одбрана
најлесниот начин на одбрана
земи еден предмет
обложи го со огледала по страните
па стави го каде сакаш
потоа затвори ги очите и заврти се околу себе неколку пати
толку колку да ја загубиш ориентацијата
и да заборавиш каде си го ставил
отвори ги очите
обиди се да го пронајдеш
можеби ќе успееш лесно
ако пулсот негов ти се врежал врз дланките
можеби и мене успеваш да ме пронајдеш лесно
зашто ми го имаш пулсот
врежан во тебе
но, ти си ти
а јас можеби немам поинаква одбрана
освен да се завиткам во огледала
зашто тоа е најлесната одбрана
најлесниот начин на одбрана
земи еден предмет
обложи го со огледала по страните
па стави го каде сакаш
потоа затвори ги очите и заврти се околу себе неколку пати
толку колку да ја загубиш ориентацијата
и да заборавиш каде си го ставил
отвори ги очите
обиди се да го пронајдеш
можеби ќе успееш лесно
ако пулсот негов ти се врежал врз дланките
можеби и мене успеваш да ме пронајдеш лесно
зашто ми го имаш пулсот
врежан во тебе
но, ти си ти
а јас можеби немам поинаква одбрана
освен да се завиткам во огледала
очи в очи со едно минато
познат мирис, делче од едно минато
во едни очи се гледам себе
еј, еднаш тоа бев јас
кога верував, посакував
и мислев дека можам да чекорам по вода
познат поглед, делче од еден сјај
што се случи со нас?
не многу
само живот, мила
познат мирис, делче од едно минато
во едни очи се гледам себе
еј, еднаш тоа бев јас
кога верував, посакував
и мислев дека можам да чекорам по вода
познат поглед, делче од еден сјај
што се случи со нас?
не многу
само живот, мила
Соништа
Се таложат оние свилени денови полни со мали страсти,
во голем оган фрлени за нас создадени.
Значеше тоа дека има нешто повеќе во таа златна зандана
на едно срце наше кое создава и учи да љуби за денот век да ни биде.
Јас не сакав да биде баш вака…
кога го замолив небото да ми даде малку љубов кога бев осамена тие денови,
само сакав малку љубов, а сега добив и срце и душа со очи.
Дали постојат други начини да бидам друга, да правам друго, да постојам во друго време?
Значеше тоа што од зборот мала љубов се раѓа,
па зборев со денови и ноќи за да има повеќе љубов,
да направам мала куќичка за нашата љубов, да ја обојам и чувам со љубов.
Чувам навики и емоции стари,
за да докажам дека решив да направам нова илузија на нашите планови исполнета со надеж – полулажна, но надеж за чекор.
Со тешко срце зборам, ти кажувам за сериозноста на мојот сон,
што сама го измислив утрово додека чекав ред да надојде дожд за да можам да го помирисам споменот од некои денови.
Да ти кажувам за љубовта кога освен тебе не знам друг,
значи ти си тоа.
Ја облакам блузата со закачени ароми на мисли и сеќавања на која пишува дека ти си заљубен во мене, а јас те сакам само тебе.
Се таложат оние свилени денови полни со мали страсти,
во голем оган фрлени за нас создадени.
Значеше тоа дека има нешто повеќе во таа златна зандана
на едно срце наше кое создава и учи да љуби за денот век да ни биде.
Јас не сакав да биде баш вака…
кога го замолив небото да ми даде малку љубов кога бев осамена тие денови,
само сакав малку љубов, а сега добив и срце и душа со очи.
Дали постојат други начини да бидам друга, да правам друго, да постојам во друго време?
Значеше тоа што од зборот мала љубов се раѓа,
па зборев со денови и ноќи за да има повеќе љубов,
да направам мала куќичка за нашата љубов, да ја обојам и чувам со љубов.
Чувам навики и емоции стари,
за да докажам дека решив да направам нова илузија на нашите планови исполнета со надеж – полулажна, но надеж за чекор.
Со тешко срце зборам, ти кажувам за сериозноста на мојот сон,
што сама го измислив утрово додека чекав ред да надојде дожд за да можам да го помирисам споменот од некои денови.
Да ти кажувам за љубовта кога освен тебе не знам друг,
значи ти си тоа.
Ја облакам блузата со закачени ароми на мисли и сеќавања на која пишува дека ти си заљубен во мене, а јас те сакам само тебе.
Се’ уште...
Се’ уште го замрзнуваш здивот мој,
кога околу мене и пеколот гори.
Се’ уште си му главна инспирација
на срцево што за тебе твори.
Чекорот твој, за мене е симбол,
на гордост и став што плени.
А твојата крв ја осеќам ко моја,
ко да тече и во моиве вени.
Срцево за тебе танцува,
и кога дождот ситен паѓа.
Насмевкава за тебе се буди,
кога новиот ден се раѓа.
Но само празна постела до мене,
кога со рацеве по тебе пружам.
Во лавиринт од твои спомени
Се’ уште се навраќам, кружам.
Се’ уште го замрзнуваш здивот мој,
кога околу мене и пеколот гори.
Се’ уште си му главна инспирација
на срцево што за тебе твори.
Чекорот твој, за мене е симбол,
на гордост и став што плени.
А твојата крв ја осеќам ко моја,
ко да тече и во моиве вени.
Срцево за тебе танцува,
и кога дождот ситен паѓа.
Насмевкава за тебе се буди,
кога новиот ден се раѓа.
Но само празна постела до мене,
кога со рацеве по тебе пружам.
Во лавиринт од твои спомени
Се’ уште се навраќам, кружам.
За тебе би била и верверичка.
Би била земјата по која газиш.
За тебе и од сонот би се откажала.
Кислород и водород би одвоила и пак вода би створила.
За тебе доволно е само да замислам,
и се би остварила.
За тебе од се би се откажала,
на секого би се спротивставила.
За твојата љубов би се понижила.
Ах,лесно е кога се сонува,
лесно е да се замисли.
Тешкотијата настапува кога надежта умира.
Би била земјата по која газиш.
За тебе и од сонот би се откажала.
Кислород и водород би одвоила и пак вода би створила.
За тебе доволно е само да замислам,
и се би остварила.
За тебе од се би се откажала,
на секого би се спротивставила.
За твојата љубов би се понижила.
Ах,лесно е кога се сонува,
лесно е да се замисли.
Тешкотијата настапува кога надежта умира.
Годишна сезона
Пролетта секогаш го мие зимскиот грев
засадува надеж до кокичињата бели
ја буди заспаната насмевка во секој од нас
го менува зимскиот сон со прегратки врели.
И дур трепнеш лето, и нови авантури
кулминација од љубов, мечти и страст
опиени погледи, зашеметени млади
пијат од тој волшебен нектар со сласт.
Но кришкум есента ни влегува низ врата
внесува носталгија, копнеж по она што било
будно не’ следи, не’ подготвува бавно
за она што допрва следи, вистински гнило.
Aх, ете ја зимата, со замрзнувачки бран
што пустоши, пркоси на се’ пред себе
oстава плач, крикови и души празни
не остава ништо од мене, ни тебе.
Но на крајот...
Пролетта секогаш го мие зимскиот грев
засадува надеж до кокичињата бели...
Пролетта секогаш го мие зимскиот грев
засадува надеж до кокичињата бели
ја буди заспаната насмевка во секој од нас
го менува зимскиот сон со прегратки врели.
И дур трепнеш лето, и нови авантури
кулминација од љубов, мечти и страст
опиени погледи, зашеметени млади
пијат од тој волшебен нектар со сласт.
Но кришкум есента ни влегува низ врата
внесува носталгија, копнеж по она што било
будно не’ следи, не’ подготвува бавно
за она што допрва следи, вистински гнило.
Aх, ете ја зимата, со замрзнувачки бран
што пустоши, пркоси на се’ пред себе
oстава плач, крикови и души празни
не остава ништо од мене, ни тебе.
Но на крајот...
Пролетта секогаш го мие зимскиот грев
засадува надеж до кокичињата бели...
Се мислам што да смислам
и смислив да не се мислам
и онака што има да мислам
кога нема ништо смисла
и смислив да не се мислам
и онака што има да мислам
кога нема ништо смисла
