Пред некој ден, пријателка на мајка ми се жалеше како тоа дозволуваат хомосексуалец да го учел нејзиното дете.
И не можев, а да не се зачудам. Хомофобијата се носи на сосема неочекувани, нелогични нивоа.
Што ме наврати на подзаборавени сегменти т.е. нешто што воопшто не сум го ни гледала со некои други очи.
Пред две години имав професор што отворено беше хомосексуалец. Никогаш не сум размислувала за него на тој начин. Идеше, го предаваше материјалот што треба, и тоа го предаваше многу добро, јасно и на интересен начин. Беше одличен слушател, полн разбирање, добар соговорник, па и пријател. Никогаш не зборувал за детали од приватниот живот, ниту пак некогаш пробал да извлече наше мислење или да наметне нешто.
Лани дознавме дека заминал за Америка. Причините, мислам се очигледни.
И моја струка е тоа. Почнав речиси секојдневно да гледам како функционираат работите по училиштата.
И ме чуди како родител попрво ќе затвори очи на тоа дека детето му е психички малтретирано од професор од кој има страв да се појави на час, но е, нели, традиционален тип, а крева узбуна за човек чија приватност не (или не би требало да) игра улога во школските лекции.
Ако одиме во тие екстреми, дека професорот ќе го „преобрати“ ученикот...што да правиме со овие кои потскриено имаат педофилски нагони, може по дома имаат латекси, униформи и штипки за брадавици, може се разведени и потресени, или ред други „неморалности“?
Да не навлегуваме во тоа кој, зашто и како е хомосексуалец, има тема за тоа, туку да збориме дали истиот би имал влијание врз детето преку образованието.
И сега? Може ли навистина еден професор да има влијание да „обрне“ еден ученик?
Нормално, знаеме дека може да варира однесувањето од човек до човек, но дали воопшто мислите дека тој професор би го наведувал вашето дете да размислува за нешто поразлично од лекцијата?
Би се бунеле ли зошто баш тој? Сеедно ли би ви било? Би го учеле/советувале ли детето да гледа на него поинаку?
И не можев, а да не се зачудам. Хомофобијата се носи на сосема неочекувани, нелогични нивоа.
Што ме наврати на подзаборавени сегменти т.е. нешто што воопшто не сум го ни гледала со некои други очи.
Пред две години имав професор што отворено беше хомосексуалец. Никогаш не сум размислувала за него на тој начин. Идеше, го предаваше материјалот што треба, и тоа го предаваше многу добро, јасно и на интересен начин. Беше одличен слушател, полн разбирање, добар соговорник, па и пријател. Никогаш не зборувал за детали од приватниот живот, ниту пак некогаш пробал да извлече наше мислење или да наметне нешто.
Лани дознавме дека заминал за Америка. Причините, мислам се очигледни.
И моја струка е тоа. Почнав речиси секојдневно да гледам како функционираат работите по училиштата.
И ме чуди како родител попрво ќе затвори очи на тоа дека детето му е психички малтретирано од професор од кој има страв да се појави на час, но е, нели, традиционален тип, а крева узбуна за човек чија приватност не (или не би требало да) игра улога во школските лекции.
Ако одиме во тие екстреми, дека професорот ќе го „преобрати“ ученикот...што да правиме со овие кои потскриено имаат педофилски нагони, може по дома имаат латекси, униформи и штипки за брадавици, може се разведени и потресени, или ред други „неморалности“?
Да не навлегуваме во тоа кој, зашто и како е хомосексуалец, има тема за тоа, туку да збориме дали истиот би имал влијание врз детето преку образованието.
И сега? Може ли навистина еден професор да има влијание да „обрне“ еден ученик?
Нормално, знаеме дека може да варира однесувањето од човек до човек, но дали воопшто мислите дека тој професор би го наведувал вашето дете да размислува за нешто поразлично од лекцијата?
Би се бунеле ли зошто баш тој? Сеедно ли би ви било? Би го учеле/советувале ли детето да гледа на него поинаку?