Музиката потекнува уште од праисторијата. Првите инструменти биле коски и камења. Најголемиот развој на музиката се случува некаде веднаш после средниот век. Тогаш почнале и со запишување на музиката. Отпрвин користеле точки и црти, па подоцна почнале да цртаат и знаци за траење на тонот. На крај го створиле петтолинието кое го знаеме сега, но знаците во целост не биле определени. Првата тонска скала била пентатонска (скала составена од 5 тонови), па подоцна се развивале октатонските скали (8 тонови) и хроматските скали (сите 12 тонови од една октава).
Инструментите исто така се развивале. Се развивале жичаните инструменти најмногу. Исто така многу се употребувале и чембалата, па подоцна се развиле како клавичембало за на крај да се дојде до пијано какво што го знаеме. Дувачките малку поспоро, но и тие се развивале.
Хармонијата и полифонијата почнале да се изучуваат нешто покасно. Хармонијата е многу комплексна за објаснување, но со прости зборови кажано тоа е стварање на тонски созвучја од различни акорди врз кои подоцна се развиваат мелодии.
Квалитетна музика не знам колку слушаме. Луѓето не се интересираат многу за квалитетот на музиката, туку слушаат она што им е убаво на уво. Имам приметено дека комплексните музички форми како џез варијациите (освен змут-џезот кој е најпроста џез форма) се многу неприфатливи за повеќето од луѓето и затоа овој правец се развива во некои затворени кругови на луѓе. Има многу музичари кои експериментирале со хармониите и прогресиите, има дури и такви кои правеле атонална музика (општо земено ова е најнеслушаната музика) како на пример Дмитри Шостакович, Ален Вижути, Игор Стравински и сл. кои освен атоналното имале и чудни прогресии.
Кога ќе бидам послободен ќе пишам повеќе. Ова онака накратко.