Модерната уметност е поширок израз за авангардна уметност кој се појавува кон крајот на XIX и почетокот на XX век. Поконкретно, терминот ’’ модернизам ‘‘ го опишува модернистичкото движење во уметноста, нејзиниот сет на културни тенденции и придружните културни движења, првично кои произлегуваат од широк обем и далекусежни промени во западното општество. Особено развојот на модерен индустриски општества и на брзиот раст на градовите, по што следи потоа страна на хоророт на Првата светска војна, се меѓу факторите кои го обликуваат модернизмот. Сродни термини се модерно, модернистот, современо, и постмодерно. Во уметноста модернизмот експлицитно ја отфрла идеологијата на реализам, и го прави користењето на делата на минатото, преку примена на реприза, основање, препишување, рекапитулација, ревизија и пародија во нови форми.Модернизмот исто така ја отфрла бавната сигурност на просветителството размислување, како како и идејата за сочувствителство, семоќниот Создател. Во принцип, терминот модернизмот опфаќа активности и излез на оние кои ги чувствуваа "традиционалните" форми на уметноста, архитектурата, литературата, религиозната верба, општествената организација и секојдневниот живот станувајќи застарени во новиот економски, социјални и политички услови на новиот целосно развиен свет.
Сликарството навлегло во перспективи на реалистично сликање со мотиви и било посветено внимание на она субјективното во сликата. Во овој период опфатени се периодите од современата уметност: симболизам, импресионизам, експресионизам, надреализам, дадаизам, футуризам, кубизам, Поп-арт, Ленд-арт, концептуална уметност, акмеизам итн. Сите овие струења ги обединува антитрадиционалистичкиот однос кон литературата и уметноста.
Симболизам — се појавува во Франција со девизата „уметност заради уметност“. Претставата за светот и животот се предава во симболи кои само асоцираат на вистината. Симболистите сакаат да сугерираат, да навестуваат, да го оприсутнат постоењето на невидливото, на далечното и отсутното. Со симболизмот започнува таканаречената модерна уметност, а нејзини претставници се: Одилон Редон, Пол Гоген, Густав Климт, Огист Роден итн.
Импресионизам- се развил во Франција на крајот на 19 век и предтставува пренесување на импресиите (впечатоците) од и за надворешниот свет. Во импресионизмот се употребуваат многу бои, многу детали и лирски описи, а отсуствува духовната и мистичната страна која е одлика на симболизмот.Импресионистички техника сугерираше е Жан-Баптист-Симеон Chardin во XVIII век, ставањето на потезите различни нијанси на иста боја, или комплементарни едни на други, така што на тонот на "мешање" во окото на очевидец. Тим поделби третман добија илузијата treperanja светлина трепет на вода, рефлексии. Како да се поправи сегашната сцени во природата им е потребна брза техника, слични на црти.Целта е да се создаде илузија перфекциони импресионистички поглед на природата, каде што сè, дури и минлив ефект на светлината може да се игра. Прикажани атмосферата и презентација на субјективни впечатоци преку духовно охрабрување, се утврди карактерот на овој стилски правец. Уметниците како Камиј Писаро (1830- 1903) и Клод Моне (1840-1926) ги сликале своите имресии за кус временски период, особено промените кои ги предизвикувасончевата светлина. Други исто така познати уметници се: Едуар Мане, Алфред Сисле и Едгар Дега.
Експресионизам- се јавува во Германија 1910 – 1924 година. И тој претставува израз на новата урбана култура. Директно му е спротивен на импресионизмот и го нагласува и предимензионира изразот и визијата на катастрофалните состојби: болка, страв, ужас, глад, војна, смрт. И тука се употребуваат многу бои, и се забележува посебно акцентирање на боите, а како претходник во слиакрството се смета Ван Гог. Експресионизмот зазема посебно место меѓу уметничките правци затоа што зафаќа релативно најшироко подрачје и остава траги сè до нашето време.
Футуризам — е првото движење на авангардата кое се јавува во Италија, 1909 год. Автор и втемелувач е Филипо Томасо Маринети со Футуристичкиот манифест. Тој ја нагласува потребата од ново движење – динамична уметност, во согласност со новото време. Футуризмот ги негирал сите традиционални форми во историјата на уметноста, филозофијата и културата, како и во јавниот и во политичкиот живот, барајќи конечно раскинување со минатото. Маринети ја засновал новата уметност во ритамот и тенденциите на модерната, машинска цивилизација: на енергијата и лудата смелост, дрскост и побуна, на брзината од тркачкиот автомобил и авионот, на убавината и занесот на борбата, на пламенот на војната. Во оваа последна точка футуризмот се разликува од останатите правци, но и од рускиот футуризам, во кој има изразено антивоено расположение. За руските футуристи „војната е зло“. Милитаристичко-воената и националистичко-освојувачката платформа го доведуваат футуризмот во крилото на италијанскиот фашизам, кој и официјално го прогласил футуризмот за свој уметнички израз.
Дадаизам - е културно движење коешто започнало во Цирих, Швајцарија во текот на Првата светска војна, а го достигнува врвот помеѓу 1916-1922 година.Визуелната уметност, литературната поезија, уметничкиот проглас, теоријата на уметноста и театарот, графичкиот дизајн се примарни делови на ова движење кое се концентрира на анти-воената политика со отфрлање на тогашните стандарди во уметноста и воспоставување на анти-арт културни изработки. Целта била исмејување на сето она што нејзините учесници го сметаат за бесмислено во модерниот свет. Дадаизмот покрај оваа анти-воена цел бил анти-буржоаски и анархистички настроен. Активистите на дадаизмот излегуваат на јавни собири, демонстрации и објавуваат статии во областа на литературата и уметноста. За многу учесници ова движење е протест против буржоаските националисти и интересите на колонистите, противници на културната и интелектуална сообразност како во уметноста така и во општеството, кои многу дадаисти ги сметаат за причинители на војната. Тие исто така веруваат дека начинот на размислување и логиката на буржоаското капиталистичко општество ги навело луѓето на војна. Дадаиститте ја изразуваат нивната одбивност кон таа идеологија со уметноста која ја создаваат за да ја отфрлат таа логика и да го предизвикаат хаосот и нерационалноста. Уетноста претставува естетика, дадаизмот ја игнорирал естетиката. Ако со уметноста се побудуваат чувствата, намерата на дадистите била навредата. Дадаистите со нивната одбивност кон културата, традицијата и естетиката се стремеле за уништување на истата.Историјата на уметноста го опишува дадаизмот како сеприсутност, во голема мера реакција на она што повеќето уметници го сметале за ништо повеќе од умоболна претстава на колективно убиство.
Претставници: Марсел Дишан, Ханс Арп, Макс Ернест.
Надреализмот- претставува културно движење кое започнува во раните 1920-ти и е најдобро познатo по визуелните уметнички дела и списи од членовите на групата. Делата на надреализмот го вклучуваат елементот на изненадување, неочекувани јукстапозиции и апсурдност. Всушност голем број на уметници и писатели надреалисти, ја гледаат својата работа како израз на филозофско движење најпрво и најмногу, со делата како артефакти. Предводникот Андре Бретон е експлицитен во своето тврдење дека Надреализмот е пред сè револуционерно движење. Надреализмот се развива преку дадаистичките движења за време на Првата Светска војна и најважен центар на движењето е Париз. Од 1920 година па понатаму, движењето се проширува околу светот, на крајот влијаејќи врз визуелната уметност, литературата, филмот и музиката на многу држави и јазици, како и на политичката мисла, вештините, филозофијата и општествената теорија.
Кубизмот е сликарски правец настанат во Франција во 1907 година. Произлезен од тезата на Пол Сезан дека сè што постои во природата може ликовно да биде претставено со основните форми (коцка, топка, пирамида, цилиндар итн.) Во кубизмот е присутно влијанието на црнечката уметност, а основа е коцката. Кубистите на сликите истовремено го прикажуваат она што во реалноста можеме да видиме само непрекинато. Основоположници на кубизмот се Жорж Брак и Пабло Пикасо но значаен претставник на кубизмот е и шпанскиот слиакр Хуан Грис.
Сликарството навлегло во перспективи на реалистично сликање со мотиви и било посветено внимание на она субјективното во сликата. Во овој период опфатени се периодите од современата уметност: симболизам, импресионизам, експресионизам, надреализам, дадаизам, футуризам, кубизам, Поп-арт, Ленд-арт, концептуална уметност, акмеизам итн. Сите овие струења ги обединува антитрадиционалистичкиот однос кон литературата и уметноста.
Симболизам — се појавува во Франција со девизата „уметност заради уметност“. Претставата за светот и животот се предава во симболи кои само асоцираат на вистината. Симболистите сакаат да сугерираат, да навестуваат, да го оприсутнат постоењето на невидливото, на далечното и отсутното. Со симболизмот започнува таканаречената модерна уметност, а нејзини претставници се: Одилон Редон, Пол Гоген, Густав Климт, Огист Роден итн.
Импресионизам- се развил во Франција на крајот на 19 век и предтставува пренесување на импресиите (впечатоците) од и за надворешниот свет. Во импресионизмот се употребуваат многу бои, многу детали и лирски описи, а отсуствува духовната и мистичната страна која е одлика на симболизмот.Импресионистички техника сугерираше е Жан-Баптист-Симеон Chardin во XVIII век, ставањето на потезите различни нијанси на иста боја, или комплементарни едни на други, така што на тонот на "мешање" во окото на очевидец. Тим поделби третман добија илузијата treperanja светлина трепет на вода, рефлексии. Како да се поправи сегашната сцени во природата им е потребна брза техника, слични на црти.Целта е да се создаде илузија перфекциони импресионистички поглед на природата, каде што сè, дури и минлив ефект на светлината може да се игра. Прикажани атмосферата и презентација на субјективни впечатоци преку духовно охрабрување, се утврди карактерот на овој стилски правец. Уметниците како Камиј Писаро (1830- 1903) и Клод Моне (1840-1926) ги сликале своите имресии за кус временски период, особено промените кои ги предизвикувасончевата светлина. Други исто така познати уметници се: Едуар Мане, Алфред Сисле и Едгар Дега.
Експресионизам- се јавува во Германија 1910 – 1924 година. И тој претставува израз на новата урбана култура. Директно му е спротивен на импресионизмот и го нагласува и предимензионира изразот и визијата на катастрофалните состојби: болка, страв, ужас, глад, војна, смрт. И тука се употребуваат многу бои, и се забележува посебно акцентирање на боите, а како претходник во слиакрството се смета Ван Гог. Експресионизмот зазема посебно место меѓу уметничките правци затоа што зафаќа релативно најшироко подрачје и остава траги сè до нашето време.
Футуризам — е првото движење на авангардата кое се јавува во Италија, 1909 год. Автор и втемелувач е Филипо Томасо Маринети со Футуристичкиот манифест. Тој ја нагласува потребата од ново движење – динамична уметност, во согласност со новото време. Футуризмот ги негирал сите традиционални форми во историјата на уметноста, филозофијата и културата, како и во јавниот и во политичкиот живот, барајќи конечно раскинување со минатото. Маринети ја засновал новата уметност во ритамот и тенденциите на модерната, машинска цивилизација: на енергијата и лудата смелост, дрскост и побуна, на брзината од тркачкиот автомобил и авионот, на убавината и занесот на борбата, на пламенот на војната. Во оваа последна точка футуризмот се разликува од останатите правци, но и од рускиот футуризам, во кој има изразено антивоено расположение. За руските футуристи „војната е зло“. Милитаристичко-воената и националистичко-освојувачката платформа го доведуваат футуризмот во крилото на италијанскиот фашизам, кој и официјално го прогласил футуризмот за свој уметнички израз.
Дадаизам - е културно движење коешто започнало во Цирих, Швајцарија во текот на Првата светска војна, а го достигнува врвот помеѓу 1916-1922 година.Визуелната уметност, литературната поезија, уметничкиот проглас, теоријата на уметноста и театарот, графичкиот дизајн се примарни делови на ова движење кое се концентрира на анти-воената политика со отфрлање на тогашните стандарди во уметноста и воспоставување на анти-арт културни изработки. Целта била исмејување на сето она што нејзините учесници го сметаат за бесмислено во модерниот свет. Дадаизмот покрај оваа анти-воена цел бил анти-буржоаски и анархистички настроен. Активистите на дадаизмот излегуваат на јавни собири, демонстрации и објавуваат статии во областа на литературата и уметноста. За многу учесници ова движење е протест против буржоаските националисти и интересите на колонистите, противници на културната и интелектуална сообразност како во уметноста така и во општеството, кои многу дадаисти ги сметаат за причинители на војната. Тие исто така веруваат дека начинот на размислување и логиката на буржоаското капиталистичко општество ги навело луѓето на војна. Дадаиститте ја изразуваат нивната одбивност кон таа идеологија со уметноста која ја создаваат за да ја отфрлат таа логика и да го предизвикаат хаосот и нерационалноста. Уетноста претставува естетика, дадаизмот ја игнорирал естетиката. Ако со уметноста се побудуваат чувствата, намерата на дадистите била навредата. Дадаистите со нивната одбивност кон културата, традицијата и естетиката се стремеле за уништување на истата.Историјата на уметноста го опишува дадаизмот како сеприсутност, во голема мера реакција на она што повеќето уметници го сметале за ништо повеќе од умоболна претстава на колективно убиство.
Претставници: Марсел Дишан, Ханс Арп, Макс Ернест.
Надреализмот- претставува културно движење кое започнува во раните 1920-ти и е најдобро познатo по визуелните уметнички дела и списи од членовите на групата. Делата на надреализмот го вклучуваат елементот на изненадување, неочекувани јукстапозиции и апсурдност. Всушност голем број на уметници и писатели надреалисти, ја гледаат својата работа како израз на филозофско движење најпрво и најмногу, со делата како артефакти. Предводникот Андре Бретон е експлицитен во своето тврдење дека Надреализмот е пред сè револуционерно движење. Надреализмот се развива преку дадаистичките движења за време на Првата Светска војна и најважен центар на движењето е Париз. Од 1920 година па понатаму, движењето се проширува околу светот, на крајот влијаејќи врз визуелната уметност, литературата, филмот и музиката на многу држави и јазици, како и на политичката мисла, вештините, филозофијата и општествената теорија.
Кубизмот е сликарски правец настанат во Франција во 1907 година. Произлезен од тезата на Пол Сезан дека сè што постои во природата може ликовно да биде претставено со основните форми (коцка, топка, пирамида, цилиндар итн.) Во кубизмот е присутно влијанието на црнечката уметност, а основа е коцката. Кубистите на сликите истовремено го прикажуваат она што во реалноста можеме да видиме само непрекинато. Основоположници на кубизмот се Жорж Брак и Пабло Пикасо но значаен претставник на кубизмот е и шпанскиот слиакр Хуан Грис.
