Прашањето е ептен кореткно поставено. Прашав дали имате индивидуални ставови или потпаѓате на колективитетот. Дадов пример со тоа создавање мислење за други луѓе, ама не реков дека треба да се задржите само на таа точка...
Колективитет или индивидуалност?
- Автор на темата Аркантос
- Време на започнување
И на крајот,
ги читам сите овие постови и сфаќам колку секој од овие луѓе е посебен и индивидуален на свој начин.
Секое мислење е од некоја сопствена перспектива кажано и секое е точно.
И никој не припаѓа на толпата а всушност сите се дел од неа..
И секој од нас во некои периоди од својот живот се чувствува како отпадник,
за потоа повторно да се измеша и припаѓа на толпата..
ги читам сите овие постови и сфаќам колку секој од овие луѓе е посебен и индивидуален на свој начин.
Секое мислење е од некоја сопствена перспектива кажано и секое е точно.
И никој не припаѓа на толпата а всушност сите се дел од неа..
И секој од нас во некои периоди од својот живот се чувствува како отпадник,
за потоа повторно да се измеша и припаѓа на толпата..
За се треба да постои повеќе од еден човек.
За една обична караница се потребни двајца.
Што значи
Не, луѓе, никој од нас не е 100% индивидуален. Едноставно е невозможно со сите влијанија околу нас.
Да го земеме последново фијаско со „Империјава“, не дека песната не беше за никаде, но под влијание на коментарите по медиумите, ни самите не сте свесни колку се имаат плашено да го искажат своето поразлично мислење, до степен што и самите се посомневале во својот вкус и смислата за „судење“, па решиле да молчат или да се вклопат во толпата за да не бидат нападнати од „врвните критичари“...резултатот? Сите го видовме.
Друг прост, секојдневен пример, погледнете ги и темиве по форумов, гарантирам дека воведот на авторот и првите 2-3 поста и те како влијаат врз понатамошната дискусија. И пред да се сфати ова негативно и дека испаѓа како никој да нема сопствено размислување...има, сите имаме, само многумина се плашат гласно да го искажат, многумина го менуваат за да бидат прифатени од средината, а некои и навистина го менуваат мислењето ако се работи за нешто во кое биле недоволно упатени, па донеле погрешен заклучок. И тука настанува таа „асимилација“.
Всушност, самиот колективитет е збир од (најшироко прифатени) индивидуалности.
Никој од нас не е најпаметен, нит ги прошол сите можни животни искуства, за да би имале неменливо мислење за нештото.
Општо низ животните ситуации е така, со сите медиуми и рекла-казала, со пријатели и роднини на кои од почит сакаме да им угодиме, па знаеме да премолчиме дека не секогаш делиме исто мислење...се случува, и не се плашете да признаете, тоа не ве прави помалку Вие, нит ве слева во безличната толпа од која сите очајно се плашиме, а во која уште поочајно припаѓаме поради тој страв.
Единствено нешто за кое никогаш не дозволувам да ми влијае туѓото мислење, е при донесување заклучоци за личности. Посебно не негативни.
Нели наводно повеќето се водиме по она „Како ти со мене, така и јас со тебе“, не? Така да, никогаш не може да знаеме дека некој ќе се однесува спрема нас на ист начин како што се однесува со оној кој ни ја доловува сликата за првиот. Чисто затоа што не им го знам соодносот, а и во природата ни е да ги превртуваме настаните за секогаш да испаднеме невината страна.
Да го земеме последново фијаско со „Империјава“, не дека песната не беше за никаде, но под влијание на коментарите по медиумите, ни самите не сте свесни колку се имаат плашено да го искажат своето поразлично мислење, до степен што и самите се посомневале во својот вкус и смислата за „судење“, па решиле да молчат или да се вклопат во толпата за да не бидат нападнати од „врвните критичари“...резултатот? Сите го видовме.
Друг прост, секојдневен пример, погледнете ги и темиве по форумов, гарантирам дека воведот на авторот и првите 2-3 поста и те како влијаат врз понатамошната дискусија. И пред да се сфати ова негативно и дека испаѓа како никој да нема сопствено размислување...има, сите имаме, само многумина се плашат гласно да го искажат, многумина го менуваат за да бидат прифатени од средината, а некои и навистина го менуваат мислењето ако се работи за нешто во кое биле недоволно упатени, па донеле погрешен заклучок. И тука настанува таа „асимилација“.
Всушност, самиот колективитет е збир од (најшироко прифатени) индивидуалности.
Никој од нас не е најпаметен, нит ги прошол сите можни животни искуства, за да би имале неменливо мислење за нештото.
Општо низ животните ситуации е така, со сите медиуми и рекла-казала, со пријатели и роднини на кои од почит сакаме да им угодиме, па знаеме да премолчиме дека не секогаш делиме исто мислење...се случува, и не се плашете да признаете, тоа не ве прави помалку Вие, нит ве слева во безличната толпа од која сите очајно се плашиме, а во која уште поочајно припаѓаме поради тој страв.
Единствено нешто за кое никогаш не дозволувам да ми влијае туѓото мислење, е при донесување заклучоци за личности. Посебно не негативни.
Нели наводно повеќето се водиме по она „Како ти со мене, така и јас со тебе“, не? Така да, никогаш не може да знаеме дека некој ќе се однесува спрема нас на ист начин како што се однесува со оној кој ни ја доловува сликата за првиот. Чисто затоа што не им го знам соодносот, а и во природата ни е да ги превртуваме настаните за секогаш да испаднеме невината страна.
скоро секогаш донесувам индивидуални одлуки и мислења, со тоа ќе покажеме какви мислења имаме за околината
а со тоа се гради и нашиот карактер
не подлежам под колективност освен во ретки случаи кога се сложувам со другите во зависност од тоа за што се работи
но како и да е, индивидуалноста е најдобра бидејќи секој човек сам за себе претставува индивидуа
која треба да размислува и донесува заклучоци на свој начин и со свои ставови.
а со тоа се гради и нашиот карактер
не подлежам под колективност освен во ретки случаи кога се сложувам со другите во зависност од тоа за што се работи
но како и да е, индивидуалноста е најдобра бидејќи секој човек сам за себе претставува индивидуа
која треба да размислува и донесува заклучоци на свој начин и со свои ставови.
Зависи за што, која ситуација е во прашање.
Помина времето кога одев постојано со глава во ѕид, сама против сите, само за да докажам дека со мене нема манипулирање. Јас сум си јас, и никого не слушам, оти нели сум...посебна, индивидуалец
Ма дај, смешки. Сега гледам дека многу често сум грешела заради тој став и сум го терала заради инат и пркос али тоа е.
Сега сметам дека сум доволно паметна и искусна да знам кога треба да и се приклучам на толпата а кога да се оттргнам од неа. Пак ќе грешам, ама се помалку со годините, се надевам.
Помина времето кога одев постојано со глава во ѕид, сама против сите, само за да докажам дека со мене нема манипулирање. Јас сум си јас, и никого не слушам, оти нели сум...посебна, индивидуалец
Ма дај, смешки. Сега гледам дека многу често сум грешела заради тој став и сум го терала заради инат и пркос али тоа е.Сега сметам дека сум доволно паметна и искусна да знам кога треба да и се приклучам на толпата а кога да се оттргнам од неа. Пак ќе грешам, ама се помалку со годините, се надевам.
Сите сте индивидуи и како демек додека не видам нешто не верувам во другите шо ќе ми кажат за тоа нешто/човек што и да е, а сите верувате у Госпот и како он постои и како он прави добри дела, на лоши враќа со лошо... а никој од вас не се уверил дека воопшто постои?! Епа како бе вие дами и господо сте индивидуи молим вас?!
Јас СУМ индивидуа, ама во колектив, шо значи сум, слушам, постојам, се изјаснувам тоа шо го мислам се тоа во колектив ама сум јуник и сум посебна од сите нив, пошто си имам посебни ставови, размислувања, постапки од сите други луѓе во тој колектив, како и сите вие не?!
Јас СУМ индивидуа, ама во колектив, шо значи сум, слушам, постојам, се изјаснувам тоа шо го мислам се тоа во колектив ама сум јуник и сум посебна од сите нив, пошто си имам посебни ставови, размислувања, постапки од сите други луѓе во тој колектив, како и сите вие не?!
Јас со некои луѓе се фузирам комплетно, а од други се делам толку многу што може да се каже дека заедничка ни е само анатомијата. Многу нормално нели. Искрено, не може да не ги земеш во обзир стереотипите што го следат некој човек, можеш само да промениш мислење откако подобро ќе го спознаеш.
Човекот е како дрво. Има свој корен, свое стебло, ама има и многу гранки. Ти си тоа што си, труди се 1000 пати да се променеш, не може. Но, не можеш да опстоиш без гледиштата на другите, без никаква интеракција. Така да, човекот е во центарот на Веновиот дијаграм меѓу индивидуалност и колективност. Секој човек има свое јас, ама и на секој човек му треба убав збор од околината
Човекот е како дрво. Има свој корен, свое стебло, ама има и многу гранки. Ти си тоа што си, труди се 1000 пати да се променеш, не може. Но, не можеш да опстоиш без гледиштата на другите, без никаква интеракција. Така да, човекот е во центарот на Веновиот дијаграм меѓу индивидуалност и колективност. Секој човек има свое јас, ама и на секој човек му треба убав збор од околината
Контрадикторно е да вадите закључоци само од вашата перцепција, а имате толкав круг на пријатели. За што тогаш дискутирате? За вашите индивидуални ставови што сте ги стекнале искључиво сами? А кој ве има научено?
Поентата ми е, секој колку толку припаѓа (се пронаоѓа) во една група, колектива. Судено му е на човекот да живее во некоја група па макар сочинета од уште една индивидуа.
За групното размислување, оние кои одат по линија на помал отпор и` помагаат на групата да им пресудува за нивниот став. Оние кои се обидуваат да размислуваат своеглаво, сепак одат повеќе емпириски кон проблемот. Но сепак нивните подоцнежно изградени ставови, ги пронаоѓаат во некоја друга единка, со што се создава групно размислување за истиот став.
Поентата ми е, секој колку толку припаѓа (се пронаоѓа) во една група, колектива. Судено му е на човекот да живее во некоја група па макар сочинета од уште една индивидуа.
За групното размислување, оние кои одат по линија на помал отпор и` помагаат на групата да им пресудува за нивниот став. Оние кои се обидуваат да размислуваат своеглаво, сепак одат повеќе емпириски кон проблемот. Но сепак нивните подоцнежно изградени ставови, ги пронаоѓаат во некоја друга единка, со што се создава групно размислување за истиот став.