Осумнаесетa книга во Стариот Завет е напишан во форма на песни за која се верува дека е една од најпознатите и тешко за разбирање книга.
Во неа се опишува животот на Јов од времето кога Господ го предава во рацете на сатаната се до неговата смрт.
Имаше еден човек во земјата Уз,по име Јов,тој беше непоречен ,богобојазлив и го одбегнуваше злото, кој имаше седум синови и три ќерки. Тој редовно придонесева жртва на Бога во име на своите синови и ќерки, бидејќи тој беше без грев.
Сатаната посетен од Бога му кажува дека Јов е добар само затоа што го благослови трудот од рацете негови , и Господ го наговара да ги стави своите раце на работа и на неговите добра ,да види дали тогаш Јов ќе го благословува.
Искушуван од сатаната со најголемите маки и болка, прво ги убил сите говеда и слуги кои ги добил праведниот, и на крајот сите синови и ќерки. Иако тој останува без ништо или без тоа што го стекнал во текот на животот (само неговата жена остана со него) ја кине облека, ја бричи главата, и паѓа на земја, се поклони и го благословува Бог.
Сатаната се навраќа кај Бога и добива дозвола со болести да се тестира Јов. Откако ќе биде покриен со болни рани, сатаната и жената го наговараат Јов да ја прифати смртта и да се откаже од Бога, но тој верува дека ,Божјиот човек добива понекогаш зло, а не само добро, Сатаната бил поразен и веќе не се враќа.
Кога неговите тројца пријатели слушнале за неговите проблеми, дошле да го утешат. Неговите пријатели ќе се обидат да му дадат совет и верување дека Господ може го казнува поради неговите гревови. По нивната логика Јов беше голем грешник, кој се приближува кон крајот на лошиот живот. Му ги набројуваат неговите гревови (22,5-9) и му нудат решение со кое ќе го запре неговото страдање. Го советуваат да се исповеда за гревовите, да се помири со Бога, и да го прифати законот на Господа и да живеат со тоа (22,21-24).
Јов беше храбар во својата праведност, ги одбива нив, а критикувањето на неговата кауза е уште поголемо страдање. Тие стануваат неговите мачители, а не утешители, нивните зборови му носат поголем товарот .
На крајот од книгата , Господ зборува со Јов од бурата, поради неговата посветеност, вратено му е многу пати повеќе од она што првично го поседувал.
Одличен текст кој ги покажува врските со кој човек е врзан за световните работи и колку е болно нивното разврзување.
Богатството и сето тоа што во текот на животот може да го стекнеме,врските со семејството и здрајвето кој се силен фактор за она што значи живот,додека без нив колку големо би било страдањето.
Текстот можеби е само поинаку составена приказна,за оние кој се свртени кон надворешното поставувајќи си прашањата , зошто страдаат праведните , зошто Бог дозволува зло на земјата, и за оние кој се завртени навнатре разбирајќи го глувиот диалог кој го води Јов.
Прочитајте ја книгата и видете од која страна сте вие!
Се разбира, и споделете со нас.
Во неа се опишува животот на Јов од времето кога Господ го предава во рацете на сатаната се до неговата смрт.
Имаше еден човек во земјата Уз,по име Јов,тој беше непоречен ,богобојазлив и го одбегнуваше злото, кој имаше седум синови и три ќерки. Тој редовно придонесева жртва на Бога во име на своите синови и ќерки, бидејќи тој беше без грев.
Сатаната посетен од Бога му кажува дека Јов е добар само затоа што го благослови трудот од рацете негови , и Господ го наговара да ги стави своите раце на работа и на неговите добра ,да види дали тогаш Јов ќе го благословува.
Искушуван од сатаната со најголемите маки и болка, прво ги убил сите говеда и слуги кои ги добил праведниот, и на крајот сите синови и ќерки. Иако тој останува без ништо или без тоа што го стекнал во текот на животот (само неговата жена остана со него) ја кине облека, ја бричи главата, и паѓа на земја, се поклони и го благословува Бог.
Сатаната се навраќа кај Бога и добива дозвола со болести да се тестира Јов. Откако ќе биде покриен со болни рани, сатаната и жената го наговараат Јов да ја прифати смртта и да се откаже од Бога, но тој верува дека ,Божјиот човек добива понекогаш зло, а не само добро, Сатаната бил поразен и веќе не се враќа.
Кога неговите тројца пријатели слушнале за неговите проблеми, дошле да го утешат. Неговите пријатели ќе се обидат да му дадат совет и верување дека Господ може го казнува поради неговите гревови. По нивната логика Јов беше голем грешник, кој се приближува кон крајот на лошиот живот. Му ги набројуваат неговите гревови (22,5-9) и му нудат решение со кое ќе го запре неговото страдање. Го советуваат да се исповеда за гревовите, да се помири со Бога, и да го прифати законот на Господа и да живеат со тоа (22,21-24).
Јов беше храбар во својата праведност, ги одбива нив, а критикувањето на неговата кауза е уште поголемо страдање. Тие стануваат неговите мачители, а не утешители, нивните зборови му носат поголем товарот .
На крајот од книгата , Господ зборува со Јов од бурата, поради неговата посветеност, вратено му е многу пати повеќе од она што првично го поседувал.
Одличен текст кој ги покажува врските со кој човек е врзан за световните работи и колку е болно нивното разврзување.
Богатството и сето тоа што во текот на животот може да го стекнеме,врските со семејството и здрајвето кој се силен фактор за она што значи живот,додека без нив колку големо би било страдањето.
Текстот можеби е само поинаку составена приказна,за оние кој се свртени кон надворешното поставувајќи си прашањата , зошто страдаат праведните , зошто Бог дозволува зло на земјата, и за оние кој се завртени навнатре разбирајќи го глувиот диалог кој го води Јов.
Прочитајте ја книгата и видете од која страна сте вие!
Се разбира, и споделете со нас.