Инспиративни приказни

Avona Vi

Истакнат Член
15 февруари 2012
493
630
93
Животот е вечна борба. Борба за подобра иднина, борба за здрав, исполнет и успешен живот. Но, понекогаш среќата не е на наша страна. Некои од нас боледуваат од тешки болести, други просат за сува корка леб, трети се родени со хендикеп, четврти не можат никаде да ја сретнат нивната потенцијална сродна душа… Сите имаме разни проблеми, но животот мора да се турка напред, со силна верба во подобро утре.

Селекција на 15 инспиративни приказни од сајтот Makes Me Think, кои истовремено ќе успеат да ве насмеат, расплачат и облеат со милион емоции. Се надеваме ќе уживате во психолошкото патување, исто колку што уживавме и ние. .

Денес, мојот син наполни 7, а јас 23 години. Да, го родив на денот кога наполнив 16. Одлуките кои ги донесов кога бев тинејџер беа будалести и понекогаш се грижам да не му дадам лош пример на мојот син. Но, денес го однесов во паркот за да ги прославиме нашите родендени. Тој со часови си играше со девојче, чие лице беше речиси целосно покриено со лузни од изгореници. Кога мојот син дојде до мене на пауза за ручек, покажа со прст кон неа и рече: „Таа е толку убава и интересна!“ Тоа ме наведе да помислам: сепак мора да правам нешто добро како мајка!

Денес, во 1 часот после полноќ, мојата баба која страда од Алцхајмерова болест, стана, влезе во автомобилот на татко ми и отиде некаде. Се јавивме во полиција. Пред да ја пронајде полицијата, двајца студенти дојдоа пред нашата куќа со баба ми. Едниот го возеше автомобилот на татко ми, а другиот возеше зад него, во нивниот автомобил. Тие ни рекоа дека ја слушнале како плаче на празна бензинска станица оддалечена 10 милји од кај нас и велела дека се изгубила. Баба ми не можела да се сети на домашната адреса, но им го кажала на децата нејзиното име и презиме. Тие го пребарале нејзиното име на интернет, ја пронашле нејзината адреса на живеење и ја превезоа дома. Денес, мојот татко наполни 91 година. Тој едвај има сила за да зборува. Но, секојпат кога мојата мајка (таа има 84) ќе влезе во собата да го провери како е, тој ù вели: „Здраво убавице“.

Денес, кога отидов да ја земам ќерка ми од градинка, таа седеше долу на земја во едно ќоше, во делот за деца со посебни потреби, во друштво со три слепи деца. Секое од нив имаше насмевка на лицето. Воспитувачот на одделот за деца со посебни потреби ми кажа дека ќерка ми секое попладне од оваа седмица, поминува време со овие три ученици, одговарајќи им на прашања и живописно објаснувајќи им како изгледаат разни предмети, луѓе и животни.

Денес, кога таа се разбуди од шестмесечна кома, ме бакна и ми рече: „Ти благодарам што беше тука, ми ги раскажуваше тие прекрасни приказни и никогаш не се откажа од мене… И да, ќе се омажам за тебе“.

Денес, пронајдов старо ливче напишано од мајка ми, кога таа била четврта година средно. На него имаше листа на карактеристики кои таа се надевала дека еден ден ќе ги пронајде во некое момче. Листата е општо земено, точен опис на татко ми, кој го сретнала дури кога имала 27 години.

Денес е мојот 18-ти роденден. Пред точно 18 години, една жена била соочена со суровиот факт дека дотогаш имала четири спонтани абортуси и едно мртвороденче. При следната бременост, докторите ја информирале дека има ризична бременост. Тие ù објасниле дека постојат големи шанси, таа или бебето да не можат да преживеат. Таа решила сепак да му даде предност на бебето. И јас и мајка ми го преживеавме тој ден, и сме живи и здрави до ден денес.

Денес помина една седмица откако донирав три торби облека на локален дом за бездомници, кога видов една бездомничка како седи на клупа во паркот и ја носи мојата маица, која самата си ја обоив, кога бев тинејџерка. Поминав покрај неа и ù реков, „Ја обожавам твојата маица!“ Таа се насмевна и ми рече: „Ти благодарам. И мене многу ми се допаѓа“!

Денес, еден човек дојде да аплицира за работа во мојот ресторан. Делуваше како шармантен, љубезен, информиран и дружељубив човек. Подоцна, кога тргнав да му се јавам за да му кажам дека му ја нудам работната позиција, забележав дека на ливчето, под телефонскиот број има напишано „повикајте ме мене“. Телефонскиот број беше од дом за бездомници. Но, јас ќе го прифатам ризикот и ќе го вработам, без разлика на тоа.

Денес, во авион ја запознав најубавата жена на светот. Земајќи предвид дека нема никогаш повеќе да ја сретнам, откако се запознавме, ù кажав дека сметам дека е многу убава. Таа ми возврати една искрена насмевка и рече: „Никој не ми го кажал тоа десет години“. На крајот испадна дека двајцата сме во своите доцни триесетти години, никогаш не сме биле во брак, немаме деца и живееме на 5 милји оддалеченост еден од друг. Имаме закажано љубовен состанок за следната сабота.

Денес, јас сум мајка на две деца и баба на четири. На 17-годишна возраст останав бремена со близнаци. Кога моето тогашно момче и пријателите дознаа дека нема да го абортирам, ми го свртеа грбот. Но, јас продолжив понатаму. Работев со полно работно време додека учев во средно училиште и на колеџ. На предавањата сретнав едно момче, кое ги сака моите деца како да се негови, во текот на последниве педесет години.

Денеска, како што спиев, ме разбуди гласот на ќерка ми. Јас сум се успала на фотелјата во нејзината болничка соба. Кога ги отворив очите ја видов нејзината преубава насмевка. Мојата ќерка беше во кома 98 дена.

Денес, на десетгодишнината од нашата свадба, таа ми подаде проштално писмо, кое го напишала на 22 години, кога сакала да се самоубие. Таа рече: „Во сите овие години, не сакав да дознаеш колку глупава и нестабилна бев кога се запознавме. Но, и покрај тоа што ти не знаеше за ова, сакам да знаеш сега, дека тогаш ми го спаси животот“. Денес, бездомникот кој имаше обичај да спие во близина на мојот апартман, се појави пред мојата врата носејќи бизнис-одело, кое му го дадов пред околу 10 години. Ми рече: „Сега имам свој дом, работа и семејство. Пред 10 години го носев ова одело на сите интервјуа за работа на кои отидов. Ти благодарам“.

Денес, кога ја отворав мојата продавница во 5 часот наутро, покрај вратата на подот имаше коверт. Во него имаше 600 долари и белешка на која пишуваше: „Пред пет години, провалив во вашата продавница навечер и украдов храна вредна 300 долари. Жал ми е. Очаен бев. Еве ги парите со 100% камата.“ Интересното е тоа што никогаш не го пријавив случајов во полиција, бидејќи сметав дека кој и да ја украл храната, навистина му била потребна“.
 

Scars

Староседелец
17 февруари 2012
2,229
3,538
1,143
ме наежуваат и тоа многу :/
 

LadyInPink

Истакнат Член
14 февруари 2012
1,236
1,749
113
Малку таму, малку овде...
  • Ми се допаѓа
Реакции: Bum-Bum

Мортидо

Староседелец
6 март 2012
1,056
1,575
1,133
Yellowknife, NT, Canada
metatron86.deviantart.com
Во мојот град човек умира,потиштено е моето срце.
Човек венее,тешко е моето срце.
Човек,највисок,неможе да го досегне небото.
Човек,најширок,неможе да ја покрие Земјата.
Дали и јас ќе „гледам преку ѕидот„? - го запраша Шамаш-а.
Зар и мене ми е така судено?
Кога боговите го створија човечкиот род,
Смрт за човечкиот род наменија.
Животот го зачуваа за себе.
Затоа,рече Шамаш,
Нека стомакот ти биде полн,Гилгамешу,
Биди весел ден и ноќ!
Од секој ден направи радосно славје,
Ден и ноќ играј,танцувај,
Облеката нека ти е блескава и свежа,
биди со чиста глава,измивај се со вода.
Води грижа за малечкиот кој те држи за рака,
Нека сопругата твоја ужива во твојата љубов,
бидејќи таква е судбината на човечкиот род...

од Епот за Гилгамеш 2500 г. п.н.е.

GilgameshEnkidu_Crop_sm.jpg

"Еден ден, се појави една мала дупка во школката. Човекот седеше и гледаше како пеперутката неколку часа се мачи да го провлече своето слабо тело преку таа мала дупка. Тогаш пеперутката застана. Се чинеше дека не може да продолжи. Човекот реши да им помогне на пеперутката; зеде нож и ја отвори школката. Пеперутката излезе веднаш надвор со леснотија. Но, имаше слабо тело и нежни крилца. Човекот продолжи да ја гледа, очекувајќи дека секој момент ќе ги отвори крилата и ќе полета. Сепак, ништо не се случи! Пеперутката го помина целиот свој живот ползејќи наоколу со своето слабо тело и неразвиени крилја. Никогаш не летна. Човекот и покрај неговата љубезност и добрите намери, не разбрал дека тешкотиите низ кои пеперутка морала да помине, излегвајќи од капсулата, ги измислил Творецот да крвта од телото на пеперутката дојде во крилјата и штом ќе се ослободи од капсулата да е подготвена да лета.
Понекогаш тешкотиите се она што ни е потребно во животот ...
Ако Творецот не ослободи од сите пречки, Тој би не осакатил. Никогаш не би станале онолку силни колку што можеме да бидеме. Ние никогаш не би можеле да летаме..."

Барав Сила......и Творецот ми даде Потешкотии кои ме зајакнаа...
Барав Мудрост......и Творецот ми даде Проблеми кои требаше да ги решам...
Барав Богатство......и Творецот ми даде Мозок и Тело да можам да работам...
Барав Храброст......и Творецот ми даде Препреки кои морав да ги совладам...
Барав Љубов......и Творецот ми даде Луѓе на кои требаше да им помогнам...
Барав Услуги......и Творецот ми даде Шанси...

„Не добив ништо од она што барав,но добив се што ми требаше.„
„Живеј живот без страв и соочи се со препреките и знај дека можеш да ги надминеш сите.„
 
  • Ми се допаѓа
Реакции: Lena, mountian and Avona Vi

Avona Vi

Истакнат Член
15 февруари 2012
493
630
93
Сè уште постојат дилеми, дали ова писмо е навистина напишано од Чарли Чаплин и адресирано до неговата ќерка. Некои велат дека тоа е дело на новинарско перо. Тврдат дека пред 30 години го напишал ирански новинар по име Farajollah Saba и го објавил во весникот во кој пишувал, под наслов „Фантазија“. Но, поголемиот дел се убедени во спротивното.
Без разлика кој од нив е во право, писмото испраќа силна порака, која верувајте, вреди да се прочита…

Моја девојко,
Сега е ноќ, една Божиќна ноќ. Сите невооружени воини во мојата мала тврдина заспаа. Не се будни ниту брат ти, ниту сестра ти. Дури и мајка ти веќе спие. Додека стигнав до оваа полуосветлена соба, за малку ќе ги разбудев заспаните птички.
Толку сум далеку од тебе! Но, нека ослепам, ако твојата слика не е секогаш пред моите очи. Твојата фотографија е овде на масата, блиску до моето срце. Но, каде си ти? Таму во бајката наречена Париз, танцуваш на величенствената театарска сцена на Шанзелизе. Го знам тоа многу добро, но ми се чини дека во тишината на ноќта слушам чекори, ги гледам твоите очи што сјаат како ѕвезди во зимското небо. Слушнав дека твојата улога во овој празничен спектакал е Персиската убавица, заробена од Тартар Кан. Биди убава и танцувај! Биди ѕвезда и блескај! Но, ако ентузијазмот и благодарноста од публиката те опива, ако аромата на цвеќињата те зашеметува, седни во некој агол и прочитај го моето писмо, слушај го гласот на твоето срце.
Јас сум твојот татко, Жералдин!
Јас сум Чарли, Чарли Чаплин!
Дали знаеш колку многу ноќи седев до твојот кревет додека беше бебе, раскажувајќи ти приказни за „Заспаната убавица“, „Будниот змеј“…? А кога сонот ќе ми натежнеше на очите, му се смеев и му велев: „Оди си! Јас спијам со мечтите на мојата ќерка!“ Ги видов твоите соништа, Жералдин, ја видов твојата иднина, твојата сегашност. Видов девојка која игра на сцената, самовила која танцува во небото. Слушнав како зборува толпата: „Ја гледате ли оваа девојка? Таа е ќерка на една стара будала. Се сеќавате? Неговото име е Чарли.“ Да, јас сум Чарли! И да, јас сум стара будала!
Денеска е твојот ред. Танцувај! Јас танцував во големи, искинати панталони, а ти танцуваш во свилено фустанче на принцеза. Танците и звукот на аплаузот понекогаш ќе те вивнат до небото. Летај! Полетај таму! Но, врати се на Земјата! Треба да видиш како живеат обичните луѓе, како живеат уличните танчери, кои танцуваат тресејќи се од студ и од глад. Јас бев како нив, Жералдин! Во текот на ноќите, оние магични ноќи кога паѓаше во сон од моите приказни, јас бев буден. Гледав во твоето лице, го слушав отчукувањето на твоето срце и се прашував: „Чарли, дали ова маченце, некогаш ќе те познава?“ Ти не ме познаваш, Жералдин. Сум ти раскажал многу приказни во тие ноќи, но мојата приказна – никогаш. Таа е исто така, многу интересна. Зборува за гладен кловн, кој пее и танцува во сиромашните квартови на Лондон, а потоа собира милостиња… Тоа е мојата приказна! Јас сум го вкусил гладот, знам што значи да бидеш без покрив над главата. И повеќе од тоа, сум ја искусил понижувачката болка на кловнот-скитник, кој во неговите гради имаше бурен океан од гордост, болно повредена од оние кои му фрлаа парички. Но, сè уште сум жив, па ајде да го оставиме тоа.
Подобро да зборуваме за тебе!
После твоето име, Жералдин, доаѓа моето – Чаплин. Со ова име, повеќе од 40 години сум ги засмејувал луѓето насекаде. Но, јас повеќе плачев, отколку што тие се смееја! Жералдин, во светот во којшто живееш, не постојат само танцување и музика! На полноќ, кога ќе излезеш од огромната сала, можеш да ги заборавиш богатите фанови, но не заборавај да го прашаш таксистот, кој ќе те однесе дома, за неговата сопруга. И ако таа е бремена, а немаат пари за пелени за идното новороденче, стави му малку пари во џебот. И кажав на банката да ги покрие овие трошоци. За сите останати, плаќај исклучиво на сметка. Од време на време користи го метрото или автобус, оди пеш и истражувај го градот. Гледај во луѓето! Погледни ги вдовиците и сирачињата! И барем еднаш кажи си на себе: „Јас сум иста како нив!“ Да, ти си една од нив, моја девојко. Згора на се! Уметноста, пред да му даде крилја на човекот, најпрво му ги крши нозете. И ако некогаш се почувствуваш многу поважно од твојата публика, напушти ја сцената. Качи се на првото такси и посети го соседството во Париз. Јас го познавам многу добро. Таму ќе видиш многу танчери исти како тебе, дури и многу подобри, пограциозни и со повеќе гордост од тебе. Заслепувачкиот сјај на твојот театар нема да биде таму. Месечината е нивниот рефлектор. Погледни! Гледај внимателно! Зарем не танцуваат подобро од тебе? Признај го тоа, моја девојко! Секогаш ќе постои некој, кој танцува подобро од тебе, кој игра подобро од тебе! И запамети, во семејството на Чарли никој не бил толку груб и дрзок за да се потсмева со таксист или да се поигрува со просјак седнат покрај Сена.
Јас ќе умрам, но ти ќе живееш…Сакам никогаш да не дознаеш што значи сиромаштијата! Заедно со ова писмо ти испраќам и еден празен чек, за да можеш да трошиш колку ќе посакаш. Но, кога ќе потрошиш два франци, не заборавај да се потсетиш дека третата монета не е твоја. Таа мора да му припаѓа на некој странец, на кого навистина му е потребна. А него лесно можеш да го најдеш. Треба само да посакаш да ги видиш тие кутри и сиромашни туѓинци, и ќе ги најдеш насекаде.
Ти зборувам за пари, бидејќи имав можност да ја запознаам нивната ѓаволска моќ. Знаеш дека поминав долго време во циркусот и секогаш бев многу загрижен за акробатите (кои се движеа по тенко јаже). Морам да ти кажам дека луѓето полесно и почесто паѓаат кога стојат цврсто на земја, отколку акробатите од нестабилното јаже. Можеби некоја вечер блесокот на најскапиот дијамант ќе те измами. Во истата вечер тој дијамант ќе биде твоето нестабилно јаже, од кое со сигурност ќе паднеш. Можеби убавото лице на некој принц ќе те измами. Во истиот ден ти ќе бидеш неискусен акробат, а неискусните акробати секогаш паѓаат. Не си го продавај срцето за злато и накит. Зошто најголемиот дијамант е Сонцето. За среќа, тој блеска на лицето на секој човек. И кога ќе дојде времето и ти ќе се вљубиш, сакај со целото свое срце. И кажав на мајка ти да ти пишува за тоа. Таа ја разбира љубовта повеќе од мене и затоа е подобро таа да зборува со тебе, за неа.
Твојата работа е многу комплицирана. Го знам тоа. Твоето тело е покриено само со мало парче свила. Во име на уметноста, на сцената може да се појавиш дури и гол, но оттаму треба да се вратиш не само облечен, туку и почист. Но, никој и ништо на овој свет не заслужува да ги види дури ни ноктите од стапалата на една девојка. Голотијата е болест на нашето време.
Јас сум стар и моите зборови можеби звучат смешно, но според мене, твоето голо тело би требало да му припаѓа на оној што ќе се вљуби во твојата гола душа. Не плаши се ако твоето убедување на оваа тема е од пред десет години, од времето кое заминува. Не грижи се! Тие десет години нема да те направат постара. Но, како и да е, сакам да бидеш последниот човек, кој ќе стане поданик на островот на голите! Знам дека татковците и децата се во вечна борба! Војувај со моите мисли, моја девојко! Јас не сакам послушни деца.
Во моите очи нема солзи додека го пишувам ова писмо, сакам да верувам дека оваа Божиќна вечер, ќе биде ноќ на чудата. Посакувам да се случи чудо и навистина да разбереш сè што сакам да ти кажам.
Чарли е веќе постар, Жералдин! Порано или подоцна, наместо бела свила на сцената, ќе треба да се облечеш во црно за да дојдеш на мојот гроб. Сега не сакам да те вознемирувам. Само од време на време, погледни во огледалото. Таму ќе ги видиш моите карактеристики. Дури и кога крвта во моите вени ќе се излади, не сакам да го заборавиш твојот татко-Чарли. Јас не сум ангел, но секогаш се стремев да бидам човек. Обиди се и ти.
Те бакнувам, Жералдин.
Твојот, Чарли.
Превземано од Кафепауза.ком
 
  • Ми се допаѓа
Реакции: Lena and Gemini

Avona Vi

Истакнат Член
15 февруари 2012
493
630
93
„Што е тоа?“

Родителите се наша заштита, наши пријатели и советници, чекорат заедно со нас во животот и не упатуваат кон вистинските патишта. Но дали секогаш правилно ја вреднуваме нивната љубов, дали секогаш соодветно им возвраќаме за нивната грижа?
Еден постар човек заедно со својот син седел во дворот на еден старечки дом, каде што тој бил згрижен. Одеднаш на една гранка слетало врапче. Покажувајќи кон врапчето, стариот човек го прашал синот „Што е тоа на дрвото?“
Синот му одговорил: „Татко, тоа е врапче“
Не минало долго време, а таткото повторно го прашал синот: „Што е она?“
На ова синот повторно му одговорил: „Тоа е врапче“.
По некое време таткото го поставил истото прашање. На ова синот нервозно одговорил: „Врапче е татко, тоа е врапче!“
Поминале неколку минути кога таткото повторно прашал: „Што е она на дрвото?“
Синот започнал да вика: „Колку пати треба да ти повторам дека тоа е врапче!“
Таткото смирено заминал во својата соба и по неколку минути излегол држејќи стар дневник. Отворил една страница и почнал да чита:
„Денес мојот малечок син наполни 4 години. Седевме заедно во дворот од нашата куќа, кога на една гранка слета врапче. Мојот син 20 пати ме праша каква е таа птица, а јас 20 пати смирено му одговорив дека тоа е врапче. Бидејќи чувствував искрена љубов и грижа за својот син, ќе му повторев и уште 20 пати ако ме прашаше.“
„Кутија со бакнежи“

Честопати го истураме бесот врз своите најблиски, потоа се каеме што сме ги повредиле.
Едно семејство било во многу тешка финансиска ситуација. Се ближеле празниците, а таткото забележал дека неговата ќерка ја потрошила целата украсна хартија за подароци. Нервозно почнал да вика по малото девојче.
Наредниот ден девојчето му донело подарок на својот татко, завиткан во украсната хартија. Таткото ја наведнал главата поради својата претходна реакција. Но, кога ја отворил кутијата, забележал дека во неа нема ништо. Се свртел кон девојчето и почнал да вика: „Зарем не знаеш дека кога даваш подарок внатре треба да има нешто?“
На ова девојчето возвратило: „Па тато, тоа не е прзана кутија. Нели гледаш колку бакнежи имам ставено во неа?“. Таткото се засрамил од своите постапки. Неговата малечка ќерка, која едвај имала 5 години, знаела повеќе за вистинските вредности во животот од него самиот.
„Ручек со Бог“

Често забораваме што е она што не одржува во живот. Нечија намсевка, допир, подадена рака, комплимент и поддршка. Различни луѓе секојдневно влегуваат во нашите животи. Треба да им ги отвориме портите, да им покажеме внимание и да ги третираме еднакво.
Едно момче тргнало да го бара Бог. Во случај да огладне патем, си го наполнал ранецот со кутија колачиња и овошен сок. Одејќи така стигнал до еден парк каде седел постар човек. Му се причинило на момчето дека човекот е гладен, па понудило од своите колачиња. Старецот прифатил насмевнувајќи се. Потоа момчето му понудило и од сокот. На ова старецот уште повеќе се насмевнал. Така седеле во паркот со часови, јаделе колачиња и пиеле сок. По некое време момчето тргнало да си оди, но се навратило за да го прегрне старецот. Старецот раширил голема, искрена насмевка на своето лице, а на момчето насмевката му се причинила како да е волшебна.
Кога момчето се вратило дома мајката го прекорила што се враќа толку доцна, па го прашала каде се задржал. На ова момчето одговорило: „Мамо, денес ручав со Бог. Тој има најубава насмевка.“
Кога старецот се вратил дома, неговите синови забележале дека е многу радосен, а тој им рекол: „Денес јадев колачиња со Бог во паркот, тоа ме направи многу среќен.“
 
  • Ми се допаѓа
Реакции: Gemini

melpomena

Енигма
3 март 2012
8,210
17,754
1,673
На сигурно
Наменето за сите сегашни и идни мајки....(преземено од сајтот на црно бело)
prvoto-pismo-do-mojata-majka.jpg


Првото писмо до мојата мајка

Поминаа само неколку дена откако се запознавме. Всушност, кога подобро ќе размислам, нашето запознавање почна многу, многу порано. Веќе 9 месеци секојдневно се чувствуваме еден со друг: ти моите движења, јас твојата загриженост, незадоволство, лутина, среќа, спокој.
Сега конечно се сретнавме. Дали средбата со мене по малку те разочара? Признавам, јас не сум буцкасто, синооко, бело и русокосо бебе како што ги гледаш на телевизија. Не сум такво, но сум твое бебе и од сега го започнуваме заедничкиот живот.
Време е да почнеме да се запознаваме. Пред нас е долг период во кој ќе се откриваме еден со друг. Мора да бидеме трпеливи. Понекогаш нема да го разбереш моето плачење. Може и ќе се налутиш. Понекогаш ќе се осетиш и крива затоа што не си во состојба веднаш да ме разбереш. Те молам, имај трпение. За две личности да се поврзат, потребни се денови, месеци, години...
Јас тебе ќе те запознаам преку топлината која зрачи од твоите раце, прегратката, гласот. Преку тебе ќе го запознаам целиот свет.
Првите месеци ти ќе бидеш целиот мој свет. Ако ме земеш во раце, прави го тоа топло. На некои бебиња им требаат десетина минути за да ја намалат гладта, на други многу повеќе. Запознај го мојот ритам. Кратко потпирање на твоите гради ми значи исто колку млекото кое ми го даваш. Ако ме храниш со лажичка, немој да ми даваш преку оградата од креветчето. Можеби така е наједноставно, но мене си ми потребна баш ти- топлината која зрачи од твојата прегратка.
Кога ќе дојдеме дома првите денови ќе има многу луѓе околу нас. Особено жени кои секогаш знаат многу повеќе за бебињата. Но, и покрај тоа, дозволи му на татко ми да биде покрај мене. Тој можеби е неспретен во ставање пелени, но ова нема да ми пречи. Многу е важно тој да ме запозна од тие први денови и сите заедно колку може побрзо да станеме семејство.
Ако дома ме чека уште едно мало суштество, тоа секако ги комплицира работите. Особено за тебе која мораш да се бориш со неговата љубомора, незадоволство и бес. Љубомората е тешко искуство и не може да ја снема преку ноќ. Потруди се грижата околу мене да ја поделиш со тоа мало суштество. Бидете со мене заедно. Дозволи да ти помага. Ќе ти оди побавно, но тоа е единствен начин да не зближиш и да се прифатиме и засакаме.
Ќе има многу проблеми. Никој никогаш не учел како да биде добар и успешен родител. А, тоа е нешто кое секој го сака. Првиот чекор во тоа учење е твојата спремност да ме чуеш, запознаеш и прифатиш.
А, јас на твојата љубов ќе одговарам со насмевки, слатки бакнежи и неспретни цртежи.
Мамо, те сакам.
Taa Sum..
 

♠ Таа Сум ♠

Староседелец
17 април 2012
233
444
1,063
Скопје
Наменето за сите сегашни и идни мајки....(преземено од сајтот на црно бело)
prvoto-pismo-do-mojata-majka.jpg


Првото писмо до мојата мајка

Поминаа само неколку дена откако се запознавме. Всушност, кога подобро ќе размислам, нашето запознавање почна многу, многу порано. Веќе 9 месеци секојдневно се чувствуваме еден со друг: ти моите движења, јас твојата загриженост, незадоволство, лутина, среќа, спокој.
Сега конечно се сретнавме. Дали средбата со мене по малку те разочара? Признавам, јас не сум буцкасто, синооко, бело и русокосо бебе како што ги гледаш на телевизија. Не сум такво, но сум твое бебе и од сега го започнуваме заедничкиот живот.
Време е да почнеме да се запознаваме. Пред нас е долг период во кој ќе се откриваме еден со друг. Мора да бидеме трпеливи. Понекогаш нема да го разбереш моето плачење. Може и ќе се налутиш. Понекогаш ќе се осетиш и крива затоа што не си во состојба веднаш да ме разбереш. Те молам, имај трпение. За две личности да се поврзат, потребни се денови, месеци, години...
Јас тебе ќе те запознаам преку топлината која зрачи од твоите раце, прегратката, гласот. Преку тебе ќе го запознаам целиот свет.
Првите месеци ти ќе бидеш целиот мој свет. Ако ме земеш во раце, прави го тоа топло. На некои бебиња им требаат десетина минути за да ја намалат гладта, на други многу повеќе. Запознај го мојот ритам. Кратко потпирање на твоите гради ми значи исто колку млекото кое ми го даваш. Ако ме храниш со лажичка, немој да ми даваш преку оградата од креветчето. Можеби така е наједноставно, но мене си ми потребна баш ти- топлината која зрачи од твојата прегратка.
Кога ќе дојдеме дома првите денови ќе има многу луѓе околу нас. Особено жени кои секогаш знаат многу повеќе за бебињата. Но, и покрај тоа, дозволи му на татко ми да биде покрај мене. Тој можеби е неспретен во ставање пелени, но ова нема да ми пречи. Многу е важно тој да ме запозна од тие први денови и сите заедно колку може побрзо да станеме семејство.
Ако дома ме чека уште едно мало суштество, тоа секако ги комплицира работите. Особено за тебе која мораш да се бориш со неговата љубомора, незадоволство и бес. Љубомората е тешко искуство и не може да ја снема преку ноќ. Потруди се грижата околу мене да ја поделиш со тоа мало суштество. Бидете со мене заедно. Дозволи да ти помага. Ќе ти оди побавно, но тоа е единствен начин да не зближиш и да се прифатиме и засакаме.
Ќе има многу проблеми. Никој никогаш не учел како да биде добар и успешен родител. А, тоа е нешто кое секој го сака. Првиот чекор во тоа учење е твојата спремност да ме чуеш, запознаеш и прифатиш.
А, јас на твојата љубов ќе одговарам со насмевки, слатки бакнежи и неспретни цртежи.
Мамо, те сакам.
Taa Sum..


Колку е само најубаво..Сето ова е чиста вистина...Си го сакам моето бебе,такво какво што е,палаво,немирно,плачливо,насмеано,зборливо..Уживам со него во мојата прегратка..Ке уживам и во следното...

А за идните мајки : Уживајте во бременоста,а потоа уживајте со вашето бебе..Нема ништо поубаво од тоа чувство..

(inlove)(inlove)