Eve nekoolku stihovi koi mi
nadoagaat vo momentov, nit gi mislam, nit
gi prepisuvam, prosto gi cuvstvuvam :
Misticnosta koja na ekstravaganten i cuden
nacin me poteruva po udolnicata koja ocive
ja prezirkaat uste toolku ja osvestuva i
rastrevozuva ideata i zelbata koi sploteno
ziveat vo mene,ta ete pisuvam,tvoram
naogam zborovi koi ni samiot ne sum gi
znael za da te fasciniram,ubedam, dokazam
ili makar najmagicno te magepsam so ovie
toolku odbrani za mene nepovtorlivi
zborovi koi samo ja krepat mojata susa za
tvojata ljubov isto toolku koolku sto nekoj
kutar covek ja ceka i bara svojata oaza vo
svojata pustinska psihologija.. Baraj
bukva,baraj moznost,ili iskoristi me,povredi
me,dojdi na den i zamini vo nepovrat,no te
molam ne ostavaj ova da se pretvora vo
ocaj za nesto koe ne ti se ni veruva a e
vistina..isto kako da bi imala moznost so
minimalen trud da spasis zivot,ete taa mok
ja imas da me spasis mene,ili poblago
kazano da mi ostvaris zelba koja nesakajki
neverojatno me prisvoi vo mestoto koe
samo taa go odbra...
Se dozivuvam,opisuvam i naporno
odslikuvam vo pejsaz koj postoi samo za
mene.. Toa e sovrsen i prekrasen del od
edna volsebna prikazna kade ima edna
nedoprena priroda, bozji dar koj moze da
go koristat mnogumina koi ke go
posakaat.. mozebi prvicno kako zelba no
potoa samata sekojdnevna potreba od toa
katce ke te tera da go pronaogas i taka
nesvesno biduvas del od nego.. Zasega e
samo moe, a vnatre e eve vaka... Edna
mala kukarka od drva celata isprepletena
so najubavite cvetovi sto postojat, mala
rekicka so voda pobistra i od najcistoto
oko, nikogas ne brza i sekogas go ima
zvukot na miropredavanjeto.. Sekogas e
prolet, trevata bleska, site lekoviti bilki go
predavaat mirisot od koj dusata ti
zatreperuva, sekoe setilo i cuvstvo
prorabotuva i uziva.. Mnogu malku drustvo
imav, pa mi se pridruzija nekoolku
ednorozi, slavejcinja propeuvaat, a i edni
prekrasni oblacinja so najnebesno belata
boja postojano se nasmevnuvaat... Ako
nemase,a se cudam od kade,nisto od mene
za tebe,zosto sevo ova ti go predavam,i
zosto uzivam dodeka ova go odslikuvam
kako veke i ti da si so mene tamu..
Nasmevka so radosen blesok vo ocite ja
prosleduva cela ovaa prikazna.. Ne cini
nisto,naprotiv mi ja zbogatuva dusevnata
psihologija,samata pomisla deka ova tebe
ti godi ne mi dozvoluva da potonam vo son
tuku da pisuvam,pisuvam... Na nekoj nacin
te doblizuvam do mene, veruvajki vo
natprirodnoto posakuvam sega da osetis
najtivko vetrence koe ke te pomiluva po
kosata,koe ke ti pomine kraj uvceto, ke ti
zatreperat i trepkite, ke se nazezis kako
nikogas i nemoj da se cudis.. veruvaj i
ostvari go toa sto vo delot od denot ili
nokta se pojavilo kako nesto koe ima
najmnogu smisla.. ima licnosti koi ziveat
samo od momentite na hrabrosta so koja
mozat da si priustat samo toa sto go
obozavaat da gi opkruzuva i vo lice da i se
ismejat na sekojdnevnosta.. tebe te baram
i tamu kaj sto potrebata zamolcuva pred
verbata.. Toolku e mokno sto
kombinacijata na seta drskost koja go
prevrtuva ovoj realizam me voshituva kako
da veke te dopiram po liceto.. Eh koolkava
vozdiska izleze od mene, duri i sobata mi e
pretesna za pritisokot na mojata energicna
mistika..
Последна промена од модератор:
