Малку се зборовиве што ми лежат на срцево.
Малку се и солзиве кои се насобрале во очиве да ме потсетат на реалноста.
Еден човек од многуте, зрно песок на километарска плажа, капка дожд..
Се чувствувам како странец во сопственото тело..
Ми останува само да ги затворам очите и да се загубам во немирот кој лежи во градиве и ме прогонува..
Мал е животот, мала сум и јас.